Sagnir - 01.04.1989, Qupperneq 83

Fábjánar og afburðamenn!
„Frostið oss herðir“ kuað skáldið.
deyja ekki á fyrsta ári nema milli
þrjátíu og fjörutíu af þúsundi
hverju. Auðvitað er þetta liinn
mesti menningarvottur og stór-
kostlegt gleðiefni. En „fátt es svo
gott, at galli né fylgi“, og svo er
um þetta. Nú tórir margur örkvis-
inn og fæðir oft af sér fleiri ör-
kvisa, þar sem áður varð kynbót
að fráfalli hinna óhraustari.15
Kynbótastarf til forna
Augljós skyldleiki er með þeim hug-
myndum sem hér hefur verið lýst og
stefnu nasista. Nasistar náðu fót-
festu á íslandi á fjórða áratugnum.
Islenskir nasistar nefndu flokkinn
Þjóðernishreyfingu íslendinga. Einn
af félögum í Þjóðernishreyfingunni,
dr. Eiður S. Kvaran (1909-1939),
hafði dvalist í Þýskalandi og hrifist
af nasismanum. í doktorsriti sínu
reynir hann að færa kenninguna um
hreint norrænt kyn í fræðilegan
húning. Hann tekur dæmi úr íslend-
'ngasögunum þar sem karlmennsk-
an, hreystin og kjarkurinn er aðals-
rnerki hverrar sannrar hetju. Eiður
felur að norræni kynstofninn hafi
með skipulögðum hætti reynt að
halda stofninum óspilltum. Útburð-
ur hafi verið leyfður og vafalaust
hafi börn sem var illa í ætt skotið
°ftast verið borin út auk vanskap-
aðra barna. Þá má ekki gleyma
ákvæði Grágásar um að rétt sé að
gelda betlara og flækinga. Eiður tel-
ur þetta sýna vel meðvitað kynbóta-
starf fornmanna. Með kristnum
hugsunarhætti og lausung og sið-
leysi Sturlungaaldar breytist þetta
og gömlu viðhorfin hverfa. Eiður
hvetur síðan til þess að þau verði
endurvakin.16
í Lœkrtablaðinu 1935 birtist stutt
klausa sem er endursögn á grein í
þýska tímaritinu ísland þar sem
vakin er athygli á þessu ákvæði
Grágásar. Þar segir:
Gömlu mönnunum var það ljóst
hve miklu það varðar að kyn-
stofninn sé góður og þeir vildu
losna við landeyður. Þeir stóðu
oss framar að þessu leyti. Nú eru
þær í hávegum hafðar. Þó er ekki
ósennilegt að þau börn hafi eink-
um verið „borin út“, sem van-
sköpuð voru eða að öðru leyti
ólíkleg til góðra þrifa.17
Eftir að Eiður S. Kvaran kom heim
frá Þýskalandi samdi hann útvarps-
erindi sem hann nefndi „Kynspilling
og varnir gegn henni“. En útvarps-
ráð neitaði að útvarpa því.18 Eiður
birti þá erindið í blaði Þjóðernis-
hreyfingarinnar Islenskri endur-
reisn. Þar útskýrir hann í löngu máli
þær hættur sem hann telur að vofi
yfir vestrænni menningu. Hann bend-
ir á að miklum menningarþjóðum
hafi hnignað og þær liðið undir lok.
Um ástæðurnar segir hann:
Kyn þeirra spilltist. Kynbestu
menn þeirra, þeir, sem báru uppi
menninguna juku ekki kyn sitt
nægilega og dóu út. Sífelldar
styrjaldir drápu niður mannvæn-
legustu syni þjóðanna. Arftakar
þeirra urðu þeir, sem ver voru
gefnir, bæði til sálar og líkama,
og ekki reyndust þess megnugir,
að halda uppi menningu fyrir-
rennara sinna.19
Ófrjósemisaðgerðir og
kynbætur
Til að bregðast við kynspillingunni
vill Eiður að beitt sé ófrjósemis-
aðgerðum. Hann segir að þær séu
ekki aðeins nauðsynlegar til að
varna úrkynjun heldur spari þær
stórfé því að kostnaðarsamt sé að
halda lífinu í fávitum og fötluðu
fólki. Eiður segir síðan í lokin:
Endalok hins vestræna heims,
sem svo mikið hefir verið rætt og
ritað um á undanförnum árum,
eru óhjákvæmileg, ef mannbóta-
viðleitni vorra tíma tekst ekki að
koma á gagngerðri stefnubreyt-
ingu.20
Stefna íslenskra nasista var skýr
og afdráttarlaus í öllum málum.
Stefnan í heilbrigðismálum ber
þessa merki:
Heill og hamingja hverrar þjóðar
er fyrst og fremst undir því
komin, að kynbestu mennirnir
eignist sem flesta afkomendur,
og kynverstu mennirnir, þ.e. úr-
hrökin í þjóðfjélaginu (andlegir
og líkamlegir aumingjar, geð-
veikir menn og konur, fábjánar,
kronískir drykkjumenn) auki
ekki kyn sitt. Oftast má koma í
veg fyrir slíkt á mjög einfaldan
hátt (með „Sterilisation", þ.e. að
gera menn ófrjóa). Það er glæpur
gegn framtíð niðjanna og þjóðar-
innar, að láta úrþvætti þjóðfjé-
iagsins hrúga niður andlegum og
líkamlegum aumingjum, sem vit-
anlega verða sjálfum sjér aðeins
til angurs og armæðu og þjóðfjé-
laginu til stórrar byrði. Það er
SAGNIR 81