Sagnir - 01.06.2009, Blaðsíða 13

Sagnir, 29. árgangur
vera fyrir neðan sína virðingu að ræða sagnfræði við
stjórnvöld. Sagnfræðingafélagið hefur staðið sig aðeins
betur.
ADJ: Við höfum rætt það í ReykjavíkurAkademíunni
að fara af stað með fræði sem eru beinlínis andófsfræði,
í andófi gegn ríkjandi hugmyndum. Að vinna til dæmis
skipulega að því að finna hugmyndir í hagvísindum
sem andæfa ríkjandi hugmyndakerfi hagfræðinnar,
lögfræðideild sem tekur afstöðu með almenningi á móti
kapítalinu og umhverfisvísindi sem taka afstöðu með
lýðræðinu. Mér finnst alvegþess virði að skoðaþetta.
SP: En ættu ekki vísindin í eðli sínu að vera þannig að
fræðimaðurinn sé alltaf í einhvers konar andófi gegn þeirri
þekkingu sem er til staðar, gegn hinni ríkjandi mynd?
Þannig virkar allt fræðasamfélag og allt styrkjasamfélag
líka. Krafan um að gera eitthvað nýtt er þar býsna rík.
Oftast felst það í því að gagnrýna ríkjandi hugmyndum.
ADJ: Þetta er það sem felst í þessu akademíska frelsi sem
er sprottið frá Þýskalandi, í því hlýtur að felast andóf.
Þú ert alltaf að koma fram með nýjungar í vísindum.
En af einhverjum ástæðum brotnaði þetta kerfi niður á
síðustu árum hvað varðar nýtingu akademíunnar í þágu
lýðræðisins.
ÍÞÍNUM HÖNDUM
Náttúran er villt og lýtur eigin lögmálum. Það er því á
okkar ábyrgð hvernig við umgöngumst hana. Látum þau
áhrif sem við höfum á umhverfi okkar vera til hins betra.
Sígarettustubbar eru mörg ár eða áratugi að eyðast í náttúrunni
og hafa þar að auki fundist i maga fugla, fiska og sjávarspendýra.
VÍNBÚÐIN