Sagnir - 01.06.2009, Blaðsíða 22

Sagnir, 29. árgangur
kafa dýpra í sögu og samhengi kvennafrídagsins.
II
„„Þetta var náttúrulega ekkert annað en verkfall,“ hvísla
konur í eyrað á mér...“9
Endanleg ákvörðun um yfirskrift aðgerðarinnar var tekin
á fundi bráðabirgðahóps um undirbúninginn í september
1975. Kvennafrídagur skyldi aðgerðin beita, enda væri
þannig mest von um að breið samstaða kvenna næðist um
þátttöku.10 Það var ekki þar með sagt að þátttakendur í
þjóðfélagsumræðunni gæfu ákvörðuninni mikinn gaum.
Þessa haustdaga var aðgerðin jöfnum höndum kölluð frí
og verkfall11 og víða gætti óvissu um raunverulegt eðli
bennar.
Morgunblaðíð áréttar í október að skemmtistaðnum
Sigtúni sé fullkomlega beimilt að ráða karlmenn í
framreiðslustörf á kvennafrídaginn þar sem hann sé
ekki verkfall12 og Ragnhildur Helgadóttir þingkona
Sj álfstæðisflokksins leggur áherslu á að kvennafrídagurinn
sé ekki verkfall þar sem enginn sé neyddur til að taka
þátt í honumPAlþýðublaðið segir þó hiklaust frá því að
karlmennirnir á blaðinu muni ekki gerast verkfallsbrjótar
á kvennafrídaginn með því að svara í símann fyrir
símastúlkuna.14 Kennarafélag Hússtjórnarskólans sendir
framkvæmdanefnd kvennafrídagsins bréf og telur sig
ekki geta tekið þátt í aðgerðinni þar sem meðlimir
félagsins séu ríkisstarfsmenn og hafi ekki verkfallsrétt.15
Og Þóra Sigvaldadóttir á Hvammstanga vandar
framkvæmdanefnd kvennafrídagsins ekki kveðjurnar
J