Morgunblaðið - 09.10.2014, Side 91

MINNINGAR 91
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 9. OKTÓBER 2014
Það er erfitt að
kveðja, sérstaklega
þegar það er jafn
góð kona og hún
Adda tengdamóðir mín var. Þeg-
ar ég kom fyrst inn á heimilið
sextán ára gömul fannst mér hún
ströng og hvöss í röddinni en það
var aldeilis dæmi um það að
dæma ekki bókina eftir kápunni.
Þótt hún héldi af festu um heim-
ilistaumana var það á réttlátan
hátt og hún gat alltaf losað um.
Hún sá um heimilið og börnin á
meðan Sverrir, tengdapabbi, var
á sjónum en þegar hann kom í
land og börnin farin að geta séð
meira um sig sjálf fór hún út á
vinnumarkaðinn. Hún vann á
Sambandsverksmiðjunum á
Gleráreyrum alla sína starfsævi
þótt ekki væri það alltaf á sama
stað og fyrirtækin skiptu um
nafn. Hún var einnig mjög virk í
starfi stéttarfélagsins síns.
Þau tengdapabbi áttu það
sameiginlegt að gefa af sér þessa
þöglu umhyggju, aldrei var of
mikið af orðum en nóg af gjörð-
um. Litlu hlutirnir skiptu máli
eins og að ef þau vissu að maður
væri að koma var kaffikannan
mín komin á borðið og búið að
taka fram það sem vitað var að
krakkarnir voru hrifin af. Hall-
dór Björn fékk ógrynni af heima-
saumuðum fötum á sig þegar
hann var bara smá patti og dúkk-
urnar hennar Guðbjargar áttu
ábyggilega met fjölda af fallegum
kjólum, kápum og fleiri fallegum
hlutum sem Adda saumaði.
Sverrir kvaddi eftir löng veik-
indi fyrir ellefu árum og það var
mikil breyting. Öddu tókst samt
mjög vel að takast á við nýja lífið.
Þegar hún hætti að vinna hellti
hún sér út í félagsstarf aldraðra
og hafði meira en nóg að gera.
Mér fannst broslegt að í fyrsta
skipti sem ég sá rykkorn á heim-
ilinu var eftir að hún hætti að
vinna, hún hafði orðið miklu
skemmtilegri hluti að nota tím-
ann sinn í en að þurrka af og
moppa. Síðustu árin kom kær
vinur inn í líf hennar og mér þótti
vænt um að sjá hvað þau Bjössi
Aðalbjörg
Sigvaldadóttir
✝ Aðalbjörg Sig-valdadóttir
fæddist 5. nóv-
ember 1939. Hún
lést 24. september
2014. Útför hennar
fór fram 7. október
2014.
náðu vel saman og
gátu notið sameigin-
legra áhugamála af
hjartans lyst.
Í byrjun þessa
árs greindist hún
með alvarleg veik-
indi og var vitað að
tíminn væri núna
bara að láni. Þrátt
fyrir það var þessi
baráttukona ekki að
gefa upp vonina og
hristi af sér ólíklegustu hluti og
reis upp aftur og aftur svo farið
var að kalla hana Fönixinn. En
það kemur alltaf að endalokum
og í dag leggjum við hana til
hinstu hvílu við hlið Sverris.
Hafðu þökk fyrir öll þessi ár.
Eygló Daníelsdóttir.
Elsku Adda amma. Ég trúi því
ekki ennþá að þú sért farin. Þú
fallega, brosmilda, hjartahlýja,
gjafmilda og yndislega kona. Þeir
sem fengu að kynnast þér ættu
að þakka fyrir það. Ég geri það á
hverjum degi, sérstaklega núna
undanfarið. Þú varst alltaf til
staðar fyrir mig, eða aðra sem
þurftu á einhverjum að halda. Ég
man svo vel eftir þér sitjandi við
saumavélina að sauma einhverja
dúkkuflíkina, eða gera við eitt-
hvert gatanna á fötunum mínum.
Þú varst alltaf brosandi og í góðu
skapi og litli prakkarinn ennþá til
staðar þó þú vildir kannski ekki
viðurkenna það, þú hlóst alveg
ógurlega þegar pabbi hrekkti
mömmu óvart síðast þegar við
vorum hjá þér. Ég var að fara í
gegn um myndaalbúm um daginn
og fann þar mynd af okkur með
hreindýrskálfi. Það sem er svo
sérstakt við hana er það að á
myndinni vantar á þig hálfan
hausinn, alveg eins og þú hefðir
tekið hana. Ég trúi ekki ennþá að
þú sért farin frá okkur og það
svona snemma. Mér þykir rosa-
lega vænt um þig. Ég er svo
heppin að eiga þig að og ég veit
að þú vakir yfir mér og fylgist
með mér. Í kvöld ætla ég að fá
mér jarðarberjagraut, með silf-
urskeiðinni þinni, og hugsa um
þig.
Við sjáumst amma, þegar
minn tími er kominn, en þangað
til ætla ég að gera þig stolta af
mér því þú átt það skilið. Takk
fyrir allt.
Þín sonardóttir,
Guðbjörg.
Við verðum að tala við Nonna,
sagði móðir mín alltaf ef eitthvað
fór úrskeiðis í rafmagninu hjá
henni og pabba. Jón kom ungur
inn á heimili foreldra minna og
okkar sem vinur bróður míns og
varð fljótlega eins og einn úr fjöl-
skyldunni. Hann var yndislegur
drengur og okkur öllum þótti
vænt um hann. Ungur að árum
kynntist hann henni Ástu sinni og
eignuðust þau tvö börn. Þau voru
einkar samheldin meðan þau
bjuggu saman og var heimili
þeirra þekkt fyrir snyrtimennsku
og gestrisni. Jón fór ungur að
læra rafvirkjun og varð annálað-
ur verkmaður. Ég hef aldrei séð
iðnaðarmann með skrúfjárn og
töng fara jafn faglega með áhöld-
in eins og hann þegar hann var
með marga enda út úr rafmagns-
dósinni eða töflunni og tengdi
hann alltaf þá réttu saman. Hann
var einstakur fagmaður og á sínu
sviði eftirsóttur. Jón var vinum
sínum tryggur og margir leituðu
til hans þegar rafmagnið fór úr-
skeiðis hjá þeim og ávallt leysti
hann þeirra vanda og það með
bros á vör. Meðan foreldrar mínir
voru á lífi var það oft sem hann
skrapp til þeirra í kaffi og átti við
þau spjall sem þau kunnu svo
sannarlega vel að meta. Hann
ræktaði einnig vinskap við vini
Jón Gestsson
✝ Jón Gestssonfæddist á
Naustum II í Eyja-
fjarðarsveit hinn 21.
mars 1952. Hann
lést á Sjúkrahúsinu
á Akureyri 18. sept-
ember 2014.
Jón var jarðsung-
inn frá Akureyr-
arkirkju 25. sept-
ember 2014.
sína og heim til
okkar kom hann oft
„bara til að sjá ykk-
ur“ eins og hann
sagði. Börnin hans
og barnabörn voru
augasteinar hans
og talaði hann stolt-
ur um þau og vildi
framtíð þeirra sem
besta. Nú þegar
Jón er allur, allt of
ungur, lifir minn-
ingin um hann og minning um
góðan dreng sem öllum vildi vel.
Að leiðarlokum sendum við aldr-
aðri móður hans, börnum og fjöl-
skyldum þeirra, systkinum svo
og öllum sem honum stóðu nærri,
samúðarkveðjur og biðjum Guð
almáttugan að vernda alla þá sem
honum þótti svo vænt um. Hvíl
þú í friði, kæri vinur.
Ólafur og Bente Ásgeirsson.
Mig setti hljóðan þegar ég
fékk fregnir af því, úti á Tenerife,
19. september að vinur minn Jón
Gestsson væri látinn. Ég settist
niður og margt flaug í gegnum
hugann. Jóni eða Nonna, eins og
hann var alltaf kallaður, kynntist
ég fyrst þegar hann gerðist lær-
lingur hjá Rafljós hf. árið 1972,
sem ég og Hákon Guðmundsson
rafvirkjameistari áttum saman.
Við Nonni unnum mikið saman
við allskonar rafmagnsverk í
blokkum, raðhúsum og fleiri
byggingum. Nonni var góður
starfsmaður og samviskusamur
rafvirki. Við áttum margar góðar
stundir saman. Við hjónin send-
um aðstandendum innilegar sam-
úðarkveðjur.
Vilhelm Guðmundsson
rafvirkjameistari og
Rannveig Alfreðsdóttir.
✝ SæmundurKjartansson
læknir fæddist 27.
september 1929 í
Eystri-Garðsauka í
Hvolhreppi. Hann
lést á Elliheimilinu
Grund 21. sept-
ember 2014.
Foreldrar hans
voru Ingunn Sæ-
mundsdóttir, f. 30.
júní 1902 og Kjart-
an Ólafsson, útgerðarmaður í
Vestmannaeyjum, f. 23. maí
1905.
Maki 1: Málfríður Anna Guð-
mundsdóttir, f. 30. nóvember
1929 í Sveinsvík í Þistilfirði. Þau
skildu. Börn þeirra eru: 1. Ing-
unn verkfræðingur, f. 19. mars
1953, maki Elías Gunnarsson
verkfræðingur, f. 17. janúar
1953. Synir þeirra eru Sæmund-
2002, og Bryndís, f. 7. október
2005. Maki 2: Bergljót Halldórs-
dóttir, f. 1936. Þau skildu. Bræð-
ur Sæmundar eru Ólafur, f. 12.
mars 1940, d. 10. nóvember 1945
og Steinn Kjartan, f. 7.ágúst
1944, maki Hrafnhildur Ósk-
arsdóttir, f. 4. maí 1958.
Sæmundur lauk læknaprófi
frá Háskóla Íslands 1956 og sér-
fræðiprófi í húðsjúkdómum frá
háskóla í Minneapolis í Banda-
ríkjunum 1964. Hann starfaði
sem húðsjúkdóma- og heim-
ilislæknir um árabil í Reykjavík.
Einnig starfaði hann um tíma
við húðsjúkdómadeild Landspít-
alans. Sæmundur var góður
skákmaður og var mótslæknir
við Reykjavíkurskákmótin 1976,
1978, 1980 og fleiri skákmót.
Hann var einnig læknir við ein-
vígi Spassky og Hort 1977 og þá
greindi hann Spassky með botn-
langabólgu, en það vildu læknar
Landspítalans ekki viðurkenna
og svo fór að botnlanginn í hon-
um sprakk.
Útför Sæmundar fór fram í
kyrrþey frá Bústaðakirkju 30.
september 2014.
ur, f. 12. júlí 1977,
Kjartan, f. 29. októ-
ber 1983 og Elías
Ingi, f. 12. maí
1990. 2. Guð-
mundur, f. 11. sept-
ember 1956, d. 18.
nóvember 2009. 3.
Sigurbjörg verk-
fræðingur, f. 25.
mars 1962, maki
var Hafsteinn
Helgason verk-
fræðingur, f. 9. ágúst 1962. Syn-
ir þeirra eru Helgi Jason, f. 3.
júní 1987, Guðmundur Steinn, f.
14. júní 1989 og Sæmundur, f.
28. janúar 2000. 4. Guðrún lyfja-
fræðingur, f. 12. júní 1967, maki
Eiríkur Sigurðsson skipstjóri, f.
4. desember 1961. Dætur þeirra
eru Málfríður Anna, f. 14. sept-
ember 1997, Hlín, f. 12. júní
2000, Anna, f. 14. september
Góður vinur minn og fyrrver-
andi bekkjarbróðir, Sæmundur
Kjartansson læknir, er látinn.
Við kynntumst þegar ég hóf nám
í 5. bekk Menntaskólans í
Reykjavík haustið 1946. Okkur
varð fljótt vel til vina enda báðir
utanbæjarmenn, hann frá Vest-
mannaeyjum og ég frá Eskifirði,
en það sem ekki síður sameinaði
okkur var skákáhugi okkar
beggja. Á þessum tíma vorum við
báðir byrjendur í skáklistinni og
því langt að baki sumum bekkj-
arbræðrum okkar en það átti þó
eftir að breytast. Okkur fór fljótt
fram, sérstaklega Sæmundi.
Næsta vetur þegar við vorum í 6.
bekk tók hann þátt í tveimur
skákmótum hjá Taflfélagi
Reykjavíkur og sigraði í þeim
báðum og vann sér inn rétt til að
tefla í meistaraflokki. Ekki tók
Sæmundur þó þátt í fleiri skák-
mótum enda hóf hann nám í
læknisfræði þá um haustið og því
minni tími til skákiðkunar. Hann
tefldi þó alltaf annað slagið hrað-
skákir og eftir að hann lét af
störfum átti skákin hug hans all-
an.
Sæmundur var frábær náms-
maður og gekk honum vel í öllum
fögum þó svo hann legði sig ekki
alltaf mikið fram. Hann var
yngstur í okkar bekk enda ári á
undan í skóla. Það kom til vegna
þess að þegar hann lauk inntöku-
prófi sagði Einar Magnússon
kennari við móður hans að hann
hefði staðið sig svo vel að ekki
væri ástæða fyrir hann að setjast
í 1. bekk, heldur ætti hann að lesa
1. og 2. bekk saman, sem hann og
gerði og lauk því 2. bekk eftir ein-
ungis eins árs nám. Saman lukum
við svo stúdentsprófi vorið 1948.
Sæmundur lauk síðan læknaprófi
vorið 1956 og sérfræðiprófi í húð-
sjúkdómalækningum frá háskóla
í Minneapolis í Bandaríkjunum
nokkrum árum seinna. Þegar
Sæmundur var við nám í lækna-
deildinni bauðst honum sumar-
starf við rannsóknir á síld og síld-
arafurðum norður á Raufarhöfn
en sú ákvörðun hans að fara
þangað reyndist mikið gæfuspor í
lífi hans því þar kynntist hann
fyrri konu sinni Málfríði Guð-
mundsdóttur. Eftir að hann var
orðinn læknir starfaði hann um
tíma sem héraðslæknir á Rauf-
arhöfn áður en hann hélt til fram-
haldsnáms. Einu sinni kom ég
þangað í heimsókn til þeirra og
það situr enn í minningunni
hversu ánægð og hamingjusöm
þau voru bæði þarna norður við
ysta haf.
Ekki var ævi Sæmundar þó
alltaf dans á rósum og ýmislegt
var honum mótdrægt í lífinu.
Hann varðveitti þó sitt góða skap
og mikla skopskyn fram á síðustu
stundu. Að lokum viljum við Ingi-
björg votta dætrum hans, barna-
börnum og öðrum aðstandendum
okkar dýpstu samúð.
Baldur Davíðsson.
Sæmundur
Kjartansson
Ég vil minnast
ömmu minnar,
Rúnu frá Hesteyri
sem kjarnakonu.
Fædd í sveit, flutti á mölina og
þurfti svo sannarlega að hafa
fyrir hlutunum. Þú varst af ann-
arri kynslóð en við sem á eftir
komum, kynslóð sem hafði ekki
allt til staðar eins og við hin, en
kannski af kynslóð sem talaði og
átti meira samband við náung-
ann en við í dag. Það hefur vænt-
anlega gert þig að þeirri góðu
konu, sem þú svo sannarlega
varst og við munum öll minnast
þín sem ljúfrar og viðkunnan-
legrar persónu sem tók öllum
fagnandi. Öll erum við börnin
þín sammála um að farin sé burt
frá okkur besta amma í heimi,
það var einstakt að koma á Nes-
ið til þín og afa og finna þá vænt-
umþykju og alúð sem okkur var
sýnd, hvort sem var í skreppit-
úrum um bæinn, ferðum út á
land eða bara í spilum inni í her-
bergi á Miðbrautinni. Minningar
um þig verða geymdar í huga
okkar sem eftir erum, góðar og
sælar um frábæra persónu. Ég
vil þakka þér fyrir þann tíma
sem við áttum saman, fyrst sem
lítill strákur, og nú sem fjöl-
skyldufaðir, þar sem börnin mín
elskuðu þig og dáðu. Guð veri
með þér og þinni fjölskyldu sem
þú ert nú sameinuð. Hinsta
kveðja. Þinn,
Rúnar og fjölskylda.
Hún bar þig í heiminn og hjúfraði að
sér.
Hún heitast þig elskaði’ og fyrirgaf
þér.
Hún ætíð er skjól þitt, þinn skjöldur
og hlíf.
Hún er íslenska konan, sem ól þig og
þér helgaði sitt líf.
Guðrún Ólafía
Árnadóttir
✝ Guðrún ÓlafíaÁrnadóttir
fæddist 21. sept-
ember 1920. Hún
lést 20. september
2014. Útför Guð-
rúnar fór fram 29.
september.
Með landnemum
sigldi’ ’hún um svarr-
andi haf.
Hún sefaði harma.
Hún vakti’ er hún svaf.
Hún þerraði tárin. Hún
þerraði blóð.
Hún var íslenska kon-
an, sem allt á að
þakka vor þjóð.
Ó! Hún var ambáttin hljóð.
Hún var ástkonan rjóð.
Hún var amma, svo fróð.
Ó! Athvarf umrenningsins,
inntak hjálpræðisins,
líkn frá kyni til kyns.
Hún þraukaði hallæri, hungur og fár.
Hún hjúkraði’og stritaði gleðisnauð ár.
Hún enn í dag fórna sér endalaust
má.
Hún er íslenska konan, sem gefur þér
allt sem hún á.
Ó, hún er brúður sem skín!
Hún er barnsmóðir þín
eins og björt sólarsýn!
Ó! Hún er ást, hrein og tær!
Hún er alvaldi kær
eins og Guðsmóðir skær!
(Ómar Ragnarsson.)
Ég bið góðan Guð að geyma
elsku móður mína. Ég þakka
henni fyrir öll þau ár sem við
áttum saman og ég á henni allt
að þakka, fyrir það hvað hún var
góð við mig og börnin mín og
barnabörn.
Minning þín lifir, sæl að sinni,
þín dóttir,
Oddný Gréta
Eyjólfsdóttir.
✝
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við
andlát og útför eiginmanns, stjúpföður, sonar,
bróður og afa,
EGGERTS STEFÁNS SVERRISSONAR,
Þórðarsveig 2.
Sérstakar þakkir fá þeir sem veittu honum
stuðning í veikindum hans.
Guðrún Sigurðardóttir,
Karítas Melstað, Sverrir Ragnarsson,
Þóra Stefánsdóttir, Ágúst Þór Sigurjónsson,
Haraldur Arnar Stefánsson, Jóhanna Njálsdóttir,
barnabörn og systkini.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð,
hlýhug og vináttu vegna andláts og útfarar
elskulegrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu, langömmu og langalangömmu,
INGIBJARGAR MARKÚSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
hjúkrunarheimilisins Sóltúns fyrir
góða umönnun, hlýju og alúð.
Marta Katrín Sigurðardóttir, Halldór Sigdórsson,
Áslaug Brynja Sigurðardóttir, Birgir Ólafsson,
Ármann Óskar Sigurðsson, Fríða Björnsdóttir
og fjölskyldur.