Læknablaðið - 15.04.2007, Page 50

ÞIN G SKURÐLÆKNA, SVÆFINGA- OG GJÖRGÆSLULÆKNA / ÁGRIP ERINDA
E-10 Induction of humoral immune responses in colorectal
cancer patients with a dendritic cell vaccine
Elsa B. Valsdóttir, Richard J. Barth Jr.
Elsa. B. Valsdottir@Hitchcoock. ORG
Darthmouth-Hitchcock Medical Center, Norris Cotton Cancer Center
We have recently demonstrated that an autologous tumor lysate
pulsed dendritic cell (DC) vaccine can induce tumor specific T
cell responses in 40% of colorectal cancer patients and that these
patients had a greater recurrence free survival. Although studies
with an irradiated melanoma tumor cell vaccine have shown
that the development of antibodies against tumor associated
antigens correlates with improved survival, little is known about
the humoral response to DC vaccination. We studied the results
of DC vaccination on development of antibody responses in
patients with colorectal cancer.
Patients who had undergone complete resection of metastatic
colorectal carcinomas were randomized to be immunized with
a CD40 activated or non-activated, autologous tumor lysate
pulsed dendritic cell vaccine. After pheresis, monocytes were
cultured to generate DCs. Tumor lysate and helper/control
xenogeneic antigens, keyhole limpet hemocyanin (KLH) were
added to all DC cultures. A total of 3 intranodal vaccinations
were given. Plasma was obtained pre-vaccine and one week and
3 months after vaccination. An enzyme-linked immunosorbant
assay (ELISA) was used to detect antibodies to KLH and CEA
in the plasma. Pooled human plasma was used as a negative
control.
Twenty three patients were treated; 11 were randomized to
receive DCs that were CD40 activated. Vaccination led to the
induction of an increased IgG antibody titer to KLH in 15 of
23 patients (65%) and an increased IgM antibody titer to KLH
in 9 of 23 patients (39%). Ex vivo DC activation with CD40L
did not increase the percentage of patients who developed an
increased anti-KLH antibody titer. Fourteen of 23 patients had
a positive IgG antibody titer to CEA prior to vaccination; 2 of
these patients had a significant increase in anti-CEA IgG titer
post-vaccine.
Intranodal immunization with a dendritic cell vaccine can
induce an anti-KLH antibody response in a high proportion of
patients. Ex vivo activation of DCs with CD40L did not enhance
the generation of humoral immune responses. DC vaccination
enhanced the humoral immune response against the tumor
associated antigen CEA in 10% of patients.
E-11 Horfur og fylgikvillar sjúklinga með endaþarms-
krabbamein. - Langtíma niðurstöður sænsku endaþarms-
krabbameinsrannsóknarinnar á geislun fyrir aðgerð við
endaþarmskrabbameini
Helgi Birgisson', Lars Páhlman1, Bengt Glimelius2
Helgi. B i rgisson @surgsci. uu.se
‘Skurðlækningadeild og 2kabbameinslækningadeild Akademiska sjúkra-
hússins í Uppsölum, Svíþjóð
Inngangur: Horfur sjúklinga með endaþarmskrabbamein hafa
batnað stórum síðustu áratugi. Geislameðferð og bætt skurð-
tækni eru talin eiga stærstan þátt í þessum framförum. Markmið
þessarar rannsóknar var að meta staðbundna endurkomu, lifun
og fylgikvilla sjúklinga sem tóku þótt í sænsku endaþarms-
krabbameinsrannsókninni.
Efniviður og aðferðir: Á árunum 1987-1990 slembivöldust 1168
sjúklingar með endaþarmskrabbamein til ýmist geislameðferðar
(5x5 Gy) fyrir aðgerð eða einungis aðgerðar. Af 1168 sjúkling-
um voru 908 sjúklingar fulllæknaðir (curatively operated).
Upplýsingar frá sænsku krabbameinsskránni og sjúkraskrám
voru notaðar til að reikna út staðbundna endurkomu krabba-
meins, lífslíkur, síðkomin krabbamein og seinar aukaverkanir.
Niðurstöður: Sjúklingum var fylgt eftir í 13 ár að meðaltali.
Heildarlifun (overall survival) var 38% í geislunarhópi en 30%
í skurðaðgerðarhópi (p=0,008) en krabbameinsfrí lifun (cancer
specific survival var 72% í geislunarhópi en 62% í skurðaðgerð-
arhópi (p=0,03). Staðbundin endurkoma krabbameins sást hjá
9% sjúklinga í geislunarhópi og hjá 26% sjúklinga í skurð-
aðgerðarhópi (p<0,001). Sjúklingar geislaðir vegna endaþarms-
krabbameins voru í meiri áhættu á að fá síðkomin krabbamein
samanborið við þá sjúklinga sem höfðu eingöngu gengist
undir skurðaðgerð (RR 1,84; 95% CI 1,15-2,97). Aðrar seinar
aukaverkanir sem sjúklingar urðu fyrir eftir geislameðferð voru
tengdar meltingarvegi, þ.e. þarmastífla (RR 1.88; 95% CI 1,10-
3,20) og kviðverkir (RR 1,92; 95% CI 1,14-3,23).
Ályktun: Geislameðferð fyrir aðgerð við endaþarmskrabba-
meini minnkar líkur á staðbundinni endurkomu krabbameins
og eykur lífslíkur sjúklinga borið saman við þá sem einungis eru
meðhöndlaðir með skurðaðgerð. Neikvæð áhrif geislameðferðar
eru þó til staðar þar sem þessir sjúklingar eru í aukinni áhættu á
að fá síðkomin krabbamein og þarmastíflu. Þetta sýnir að bæta
þarf geislunartækni og einnig þarf að velja til geislameðferðar
sjúklinga sem hafa meira gagn en ógagn af henni.
E-12 Lifun sjúklinga með endaþarmskrabbamein á Norður-
löndunum og í Skotlandi
Joakim Folkesson1, Lars Páhlman', Helgi Birgisson', Þorvaldur Jónsson2,
Laufey Tryggvadóttir3
Helgi. Birgisson@surgsci. uu.se
'Skurölækningadeild, Akademiska sjúkrahússins í Uppsölum, Svíþjóö,
2skurðlækningadeild Landspítala, -’Krabbameinsskrá KÍ
Inngangur: Síðustu áratugi hafa breytt skurðtækni og geislun
bætt lifun og minnkað likur á staðbundinni endurkomu sjúk-
dóms hjá sjúklingum með endaþarmskrabbamein. Tilgangur
þessarar rannsóknar var að bera saman lifun sjúklinga með
endaþarmskrabbamein á Norðurlöndunum og í Skotlandi.
Efniviður og aðferðir: Sjúklingum með endaþarmskrabbamein
greindum árið 1997 var fylgt eftir í 5 ár. Til að fá fram nægilega
marga íslenska sjúklinga var árabilið 1994-1998 valið og í
Finnlandi voru sjúklingar frá aðeins einu landsvæði valdir.
Upplýsingar um greiningu og lifun voru fengnar frá krabba-
meinsskrá viðkomandi lands.
Niðurstöður: Fjöldi sjúklinga með endaþarmskrabbamein í
hverju landi var 1313 í Svíþjóð, 992 í Danmörku, 723 í Noregi,
314 Læknablaðið 2007/93
1