Læknablaðið - 15.04.2007, Blaðsíða 83

UMRÆÐA & FRÉTTIR / LANDSPÍTALI
hefur valdið því að nokkuð hefur skort á yfirlit og
skráningu nemanna en við höfum verið í samvinnu
við alþjóðadeild HÍ og læknadeild um að semja
verklagsreglur um þetta þannig að þetta verði
skipulegra. Nú koma nemarnir í gegnum nema-
skiptakerfi eins og Erasmus og Nordplus og fara
formlega leið í gegnum háskólann sinn og síðan
háskólann hér og síðan til okkar. Við viljum þó
ekki skera alveg á persónulegu tengslin en beina
nemum í þessa formlegu farvegi til að halda yfir-
sýn og skipulagi á þessu. Þetta er einnig mikilvægt
hvað varðar öryggisþáttinn sem ég talaði um áðan.
Við viljum ekki að hingað komi nemi á skjön við
allt kerfið sem kannski er með fjölónæma berkla
og smitar heila deild.”
Hvernig gengur að samrœma kennsluþátt spít-
alans þar sem eitt þúsund nemar þurfa tíma og
athygli um leið og spítalinn er bundinn skyldum
gagnvart sjúklingum sínum að sinna lœkningum
sem hraðast og best?
„Þetta er auðvitað meiriháttar verkefni en er í
rauninni kjarni þess sem felst í hugtakinu kennslu-
sjúkrahús. Þetta mæðir auðvitað fyrst og fremst á
einstökum deildum, mismikið sannarlega, á for-
stöðumönnum fræðasviða sem vinna langflestir
hér og síðast en ekki síst á öllum sérfræðingum
sem hér starfa. Við erum með vissar hugmyndir
um hvernig megi auðvelda þetta en sannarlega
brennur þetta á okkur á hverjum einasta degi. Um
þetta ríkja ákveðnar hefðir sem miklu máli skiptir
að séu hafðar í heiðri. Þá á ég við hvernig tekið
er á móti nemunum á deildunum, hvernig þeir
eru kynntir fyrir sjúklingunum og að allir skynji
það svo að nemar séu alltaf velkomnir en ávallt
undir eftirliti. A þetta leggjum við mjög mikla
áherslu. Þetta hefur breyst talsvert frá því ég út-
skrifaðist úr læknadeild 1990 en þá var nám inni
á deildum spítalans ennþá fremur óskipulagt og
tilviljanakennt. Nú er kúrsinn skipulagður og farið
er eftir nákvæmri stundaskrá þar sem nemum eru
úthlutaðir ákveðnir sjúklingar og síðan er fundað
með nemanum um hvernig meðferð gengur og
farið ítarlega yfir tilfellið. Þetta er í mun betra
horfi í dag en fyrir nokkrum árum og við reynum
að fylgjast eins vel þessu og okkur er framast unnt.
Kannanirnar sem ég talaði um áðan snúast um
þetta að miklu leyti.”
/ allri umrceðu um hagrœðingu og skilvirkni er
Ijóst að á kennslusjúkrahúsi ganga hlutirnir hœgar
fyrir sig en annars vœri.
„Það er í vissum skilningi alveg rétt en ávinn-
ingurinn sem þetta skilar fyrir gæði þeirra lækn-
Ólafur Baldursson ásamt
unglœknunum Ólöfu
Viktorsdóttur, Jórunni
IJörpu Ragnarsdóttur og
Hlyni Georgssyni.
Læknablaðið 2007/93 347