Læknablaðið - 15.04.2007, Side 66

ÞIN G SKURÐLÆKNA, SVÆFINGA- OG GJÖRGÆSLULÆKNA / ÁGRIP ERINDA
Rcsults: Minor stoma related problems were common in both
groups. Two severe complications requiring operative int-
ervention occurred in the patient group with univentricular
circulation. Weight was normal at birth, low at the time of the
gastrostomy procedure and did not catch up completely during
follow-up period of mean 20 months. There were no significant
differences regarding mean weight gain between groups.
Conclusion: The complication rate after laparoscopic gastro-
stomy was higher in our patient group compared to previously
studied children with various diseases. Comparisons regarding
mean weight gain between groups showed no significant diffe-
rences.The mean weight gain was low, suggesting that the energy
expenditure in this patient group of children with severe CHD
may be even higher than previously assumed.
V-03 Hvað kemur í veg fyrir að sjúklingar nýti sér skimun
fyrir krabbameini í ristli og endaþarmi?
Elsa B. Valsdóttir, Meredith Sorensen, Lynn Butterly, Richard J. Barth Jr.
Elsa. B. Valsdottir@Hitchcoock. ORG
Dartmouth Hitchcock Medical Center, Norris Cotton Cancer Center,
Dartmouth,New Hampshire
Inngangur: Sýnt hefur verið fram á með fjölda rannsókna að
regluleg skimun með ristilspeglun dregur úr dánartíðni af völd-
um ristilkrabbameins. Á síðustu árum hefur því borist fjöldi
ráðlegginga þar sem ákveðnir áhættuhópar eru hvattir til að
nýta sér skimun fyrir krabbameini í ristli og endaþarmi. Þar
sem boðið hefur verið upp á slíka skimun hefur þó víða komið
í ljós að þjónustan er illa nýtt, til dæmis verr en við skimun fyrir
krabbameini í brjóstum og legi. Tilgangur þessarar rannsóknar
var að kanna af hverju sjúklingar nýta sér ekki þessa þjónustu
þar sem hún er í boði.
Efniviður og aðferðir: Sjúklingar sem komu á göngudeild
lyflækningadeildar DHMC í árlegt heilsufarseftirlit voru beðnir
um að svara spurningalista þar sem spurt var um ýmsa þætti sem
lúta að þekkingu á ristilkrabbameini. Einnig var spurt hvort við-
komandi hefði áður gengist undir skimun fyrir sjúkdómnum og
hvort hann hefði hugsað sér að taka þátt í skimun í náinni fram-
tíð. Tveimur árum eftir að könnuninni lauk voru sjúkraskrár
þeirra sjúklinga,sem gáfu til kynna að þeir hyggðust ganga undir
skimun, skoðaðar og athugað hvort þeir hefðu farið í skimun. Ef
svo var ekki, var hringt í viðkomandi sjúkling og hann spurður
hver ástæðan væri fyrir því að hann hefði ekki farið í skimun.
Ástæður voru flokkaðar í fernt; þekkingu, þjónustu, sálræna
þætti og félagslega þætti.
Niðurstöður: Alls tóku 325 sjúklingar þátt í könnuninni. Af þeim
gáfu 210 til kynna að þeir hyggðust ganga undir skimun. Alls
tókst að persónugreina 196 sjúklinga. Þegar sjúkraskrár voru
athugaðar, höfðu 140 af 196 gengist undir skimun, eða um 70%.
Frekari niðurstöður verða kynntar á þinginu.
Ályktun: Þrátt fyrir að sýnt hafi verið fram á að skimun fyrir
ristilkrabbameini með ristilspeglun dragi úr dánartíðni og sé
þjóðhagslega hagkvæm, er ljóst að stór hluti sjúklinga (30%)
nýtir sér ekki þessa þjónustu þar sem hún er í boði. Mikilvægt er
að greina ástæður þessa. Þannig er hægt að ryðja þeim úr vegi og
bæta árangur skimunar.
V-04 Samband ættarsögu sjúklinga með krabbamein í ristli
og endaþarmi við sjúkdómsstigun og lifun
Helgi Birgisson', Arezo Habib', Kennet Smedh2, Lars Páhlman1
Helgi. Birgisson@surgsci. uu.se
‘Skurðlækningadeild Akademiska sjúkrahússins í Uppsölum,
2skurðlækningadeild Centrallasarettet í Vásterás, Svíþjóð
Tilgangur: Að meta framsýnt ættarsögu krabbameins hjá sjúk-
lingum með ristil- og endaþarmskrabbamein og athuga tengsl
hennar við sjúkdómsstigun og lifun.
Efniviður og aðferðir: Ættarsaga 320 sjúklinga sem voru greind-
ir með ristil- eða endaþarmskrabbamein á tímabilinu frá júní
2000 til desember 2001 var skráð. Þessum sjúklingum var fylgt
eftir með samkeyrslu við sænsku krabbameinsskránna sem og
lestur sjúkraskráa.
Niðurstöður: Einn sjúklingur (0,3%) uppfyllti skilyrðin fyrir
arfgengt ristil- og endaþarmskrabbamein (HNPCC), 33 sjúkling-
ar (10%) höfðu 1° ættingja og 13 sjúklingar (4%) 2-3° ættingja
með ristil- eða endaþarmskrabbamein. Hundrað og þrettán
sjúklingar (35%) höfðu 1° ættingja og 18 sjúklingar (6%) 2-3°
ættingja með annað krabbamein og 142 sjúklingar (44%) höfðu
enga sögu um krabbamein í ættinni. Sjúklingar sem höfðu verið
greindir með ristilkrabbamein og voru með sögu um ristil- eða
endaþarmskrabbamein í 1-3° ættingja eða annað krabbamein
í 1° ættingja höfðu betri lifun og lægri sjúkdómsstigun borið
saman við þá sjúklinga sem höfðu enga ættarsögu eða sögu
um annað krabbamein í 2-3° ættingja. Hjá sjúklingum með
endaþarmskrabbamein komu ekki fram nein tengsl ættarsögu
við lifun eða sjúkdómsstigun.
Ályktun: Sjúklingar með ristilkrabbamein og sögu um
krabbamein í ristli eða endaþarmi hjá 1-3° ættingja eða annað
krabbamein í 1° ættingja hafa betri lifun borið saman við þá sem
ekki hafa sögu um krabbamein í ættinni. Skýringin er mögulega
sú að sjúklingar með ristilkrabbamein og þekkta ættarsögu
krabbameins leita fyrr til læknis og greinast því með krabbamein
á lægri stigum.
V-05 Ábendingar miltisbrottnáms á FSA á tímabilinu 1985-
2006
Jóhanna Gunnarsdóttir, Shreekrishna S. Datye
johagun@bjarni.muna. is
Handlækningadeild Fjórðungssjúkrahússins á Akureyri
Inngangur: Þekkt er að verulegur hluti miltisbrottnáma (9-40%)
eru gerð vegna iatrogen áverka í kviðarholsaðgerð og að hættan
á slíku er mest í aðgerð á ristli, magaaðgerðum, æðaaðgerðum
í kviðarholi og brottnámi á vinstra nýra. Gögnum um ábend-
ingar miltisbrottnáma á FSA hefur ekki verið safnað til þessa.
Tilgangur þessarar rannsóknar var að skoða hversu stór hluti
miltisbrottnáma á FSA sl. 20 ár voru gerð vegna áverka í aðgerð
og þá í hvers konar aðgerðum. Aðgreina miltisbrottnám vegna
áverka í aðgerð frá miltisbrottnámum vegna krabbameins, og
skoða dreifingu þessa yfir árin.
Efniviður og aðferðir: Leitað var afturvirkt í rafrænum gagna-
grunni að aðgerðarnúmerum fyrir miltisbrottnám. Skráð við
330 Læknablaðið 2007/93