Þjóðlíf - 01.08.1991, Blaðsíða 16

EG ER MEÐ
SÁR Á SÁLINNI
Fyrrverandi fíkniefnaneytandi: „Maður var alltaf að sœra og
svíkja fólkið í kringum sig... “
„ Ég er minnisslappur og reikna ekki með
því að fá minnið að fullu aftur“ segir
rúmlega tvítugur karlmaður, fyrrverandi
fíkniefnaneytandi í viðtali við Þjóðlíf.
Hvenær byrjaðirðu að drekka og svo að
dópa?
„Ég byrjaði að drekka 14 ára eins og
flestir unglingar en mín fyrsta reynsla af
dópi var þegar ég var 16 ára. Ég var
kannski frekar seinn til því ég veit að
krakkar byrja alveg niður í tólf ára í dópi.
Ég prófaði dóp fyrst í partíi hjá vinnuveit-
anda mínum. Þar var fullt af fríu víni og
hann dældi spítti í nasirnar á okkur. Ég
var á móti þessu en allir hinir prófuðu og
PÉTUR BJÖRNSSON
mér fannst allt í lagi að prófa. Mér fannst
það nokkuð gott og þegar ég var búinn að
prófa einu sinni þá fannst mér allt í lagi að
prófa aftur. Svo var maður náttúrulega
grobbinn af því að hafa þessa reynslu sem
flestir aðrir höfðu ekki.
Þó að þjóðfélagið vari við þessu með
forvörnum og fræðslu þá frnnst mér það
bara gera illt verra. Fólk sækir ekki í það
sem það veit ekki af og það eru örugglega
fullt af krökkum sem leita í þetta bara til
að prófa. Síðan eru kannski einhverjar
stjörnur sem þú lítur upp til og vilt líkjast,
kaupir þér kannski nýjan leðurjakka eða
eitthvað. Þú veist að þær eru alltaf dópað-
ar, þá finnst þér þú færast nær þeim þegar
þú ert dópaður líka og þér finnst þú sjá
heiminn í sama ljósi og þær. Síðan þegar
ruglið er byrjað þá veltur allt á því hvað þú
ert sterkur, hvort þú verður aumingi eða
hvort þú getur lifað með þessu.“
Hvað svo? Hélstu bara áfram upptekn-
um hætti?
„Já, eitthvað. Ég dópaði minna en ég
var farinn að drekka mjög mikið, það mik-
ið að fjölskyldan taldi það vandamál. Þá
fannst mér gott að hlaupa úr víninu yfir í
hassið og fannst það miklu betra. Þá var ég
rólegur og skárri inni á heimili en ég fatt-
aði síðan seinna að dópið var alveg jafn
slæmt og vínið og jafnvel verra.
Á þessum tíma var vinsælt hjá okkur að
fara á pillufyllerí. Þá rændi maður lyfja-
skápa hvar sem maður kom og át síðan
pillur og drakk. Þannig var maður að
prófa sig áfram hvernig pillurnar fóru með
víni. Það voru sjaldan keyptar pillur.
Þeim var frekar rænt úr lyfjaskápum hjá
hinum og þessum. Annars er lítið mál að
redda sér svona læknadópi. Sumir sem
slasast eitthvað fá mjög sterk verkjalyf og
selja parta af skammtinum sem þau fá
vegna þess að það gefur kikk að drekka
ofan í þau. Líka að ef þig langar í eitthvað
sterkara þá er auðvelt að redda því. Þú
getur fengið hvað sem er, bara ef þú leitar
eftir því. Það er hægt að sjá á fólki hvort
það er í einhverju og þá er bara að fara og
spyrja það. Þú færð annaðhvort já eða nei.
Ef þú lendir á neytanda þá er hann ábyggi-
lega til í að redda fyrir þig. Þú kaupir
kannski einn bút og sá sem reddar tekur
helminginn af honum. Þannig er liðið að
redda eigin neyslu og sér tækifæri til að
græða á þér. Síðan ef þú lætur redda meiru
og ferð að reykja með liðinu þá síastu
smátt og smátt inn í klíkuna.“
16 ÞJÓÐLÍF