Þjóðlíf - 01.08.1991, Blaðsíða 42

ERLENT
UMSKURÐUR
KVENNA
RAKEL ÁRNADÓTTIR BELGÍU
„Ég var 6 ára þessa nótt og lá í rúmi
mínu, milli svefns og vöku og var í hálf
draumkenndu ástandi. Þá fann ég eitt-
hvað koma undir sængina mína sem líkt-
ist stórri, hrjúfri hönd sem fálmaði um
líkama minn, eins og verið væri að leita
að einhverju. Næstum samtímis kom
önnur hönd, jafnköld og hin fyrri, sem
skellt var yfir munn mér til að forða mér
frá því að hrópa...
Ég var borin fram á baðherbergi. í
fyrstu gerði ég mér ekki grein fyrir hve
mörg þau voru eða hvort þetta voru karlar
eða konur, því mér fannst ég sjá allt í
þoku. Ég man ekki svo gjörla hvort þau
höfðu sett eitthvað fyrir augu mín en það
sem ég man var að ég var hrædd við allt
þetta fólk. Einhvers konar málmhlekkir
voru settir utan um handleggi og fótleggi
til að halda mér fastri og ég man greinilega
eftir kuldanum frá gólfinu og hljóðunum
frá málmáhöldunum sem fólkið var farið
að munda sem minntu mig á slátrarann
þegar hann brýndi hnífa sína fyrir slátrun.
Blóðið fraus í æðum mér og ég hélt að
þjófar hefðu brotist inn í húsið og þeir
ætluðu að skera mig á háls eins og gerðist í
sögum sem amma gamla var vön að segja
mér.
En þau komu ekkert nálægt hálsinum á
mér eins og ég bjóst við heldur nálguðust
þau annan hluta líkama míns, einhvers
staðar neðan mittis, eins og þau væru að
leita að einhverju milli fóta mér. Þá gerði
ég mér grein fyrir að læri mín voru tekin í
sundur og einhver hélt þeim föstum, með-
an beitt málmáhald var notað til að skera
eitthvað í burtu þarna niðri. Ég öskraði af
öllum lífs og sálar kröftum af sársauka,
þrátt fyrir höndina sem haldið var þétt-
ingsfast yfir munni mínum. Nokkrum
mínútum síðar sá ég neðri hluta líkama
míns allan útataðan í blóði og blóðpoll á
gólfinu.
Islam og
menningar-
heimur araba
Greinin um umskurð kvenna í araba-
heiminum er þriðja og síðasta grein
Rakelar Árnadóttur um Islam og
menningarheim araba. Áður hafa birst
greinarnar Islam og arabar í ó.tbl og
Konur og karlmennska í arabísku
samfélagi í 7.fbl.
0
Ég vissi ekki hvað hafði verið skorið
burt og reyndi ekki að komast að því. Ég
grét bara og kallaði á mömmu til hjálpar.
En áfallið kom þegar ég leit í kringum mig
og sá að sjálf móðir mín var þarna mitt á
meðal þessa ókunna fólks. Hún stóð þarna
ljóslifandi og ég trúði ekki mínum eigin
augum. Hún talaði kumpánlega við fólk-
ið, sem reyndar voru allt konur og brosti
til þeirra eins og ekkert væri, þó hún hefði
tekið þátt í að misþyrma eigin dóttur.
Þær báru mig inn í svefnherbergi. Ég sá
þær taka systur mína, sem var tveimur
árum yngri en ég, á nákvæmlega sama hátt
og þær höfðu tekið mig stuttu áður. Ég
man að ég öskraði af öllum kröftum „nei,
nei!“ er ég sá andlit systur minnar milli
grófra handa þeirra og úr augnatilliti
hennar las ég hrylling og hræðslu sem ég
gleymi aldrei. Augnabliki síðar hvarf hún
inn fyrir baðherbergisdyrnar þaðan sem
ég hafði verið borin...“
fangreint er lýsing egypskrar konu,
læknis og rithöfundar, er hún rifiar
upp sinn eigin umskurð. í hennar tilviki
voru engin hátíðarhöld eða undirbúning-
ur til að draga úr áfallinu.
Þessi siður á rót sína að rekja til tíma
Bannhelgi hvíliryfir umræðunni um umskurð þegarrætt er um kjörkvenna íislömskum ríkjum.
42 ÞJÓÐLÍF