Þjóðlíf - 01.08.1991, Blaðsíða 72

HLJOMPLOTUR
UMSJÓN: GUNNAR H. ÁRSÆLSSON
Bubbi og Rúnar: G-C-D
Frasarolck
„G-C-D“ er sex manna „proj-
ect“ en fyrir utan þá Bubba
Morthens (gítar/textar) og
Rúnar Júlíusson (bassi) eru
hér Bergþór Morthens,
„Beggi bróðir" á sólógítar,
Gunnlaugur Briem (tromm-
ur), Óskar Páll Sveinsson
(upptakarinn) og Óttar Felix
Hauksson sem var einskonar
tónlistar- og frasaráðgjafi (af-
sakið orðbragðið).
Einnig koma við sögu Guð-
mundur Pétursson sem spilar
fagmannlega á „slide“ gítar í
þremur lögum og Berglind
Gunnarsdóttir sem á textann í
laginu Rúnar Gunnarsson (Im
memoriam) en hún er systir
Rúnars heitins. Platan er til-
einkuð minningu hans.
Fyrir utan þennan texta eru
öll lög og textar eftir þá Bubba
og Rúnar. En hvernig hefur
svo tekist til í þessu samstarfi
„fusion“ trommarans, fyrrum
Trúbrotshippans og þeirra
rokkbræðra, Bubba og Begga?
Þegar á heildina er litið
gengur þetta upp því formúlan
sem farið er eftir er skotheld.
Hér eru margnotaðir frasar á
ferð. En persónulega finnst
mér að Bubbi hefði mátt hvíla
aðeins dópsögurnar og stjórn-
málaádeilurnar því hann getur
alveg samið þrælfallega texta
og finnst mér t.d. textinn í lag-
inu Millisvefns og vöku falleg-
ur. Lagið sjálft er með „Dylan-
ískum“ undirtón og inniheld-
ur smekklegt sóló frá Begga.
Gítarleikur þeirra bræðra er
í rökréttu samhengi við for-
mið, hugmyndaflugið er ekki
að drepa þá, fábreytnin ekki
heldur. Tónlistin er rokk að
stærstum hluta en þó bregður
fyrir,, metal“ tilhneigingum í
laginu Þú dregur mig niður.
Samspil Gunnlaugs og Rúnars
er þrælþétt, enda vanir menn.
Samsöngur Rúnars og Bubba
kemur líka ágætlega út, vissu-
lega ólíkar raddir en passa
samt vel saman þegar um
raddanir er að ræða, t.d í lög-
unum íslandsgálgi og Mýr-
dalssandur, sem ásamt Þófa-
mjúk rándýr (blúsrokk),
Korter yfir tólf („Dylan-
ísk“ballaða) og Rúnar Gunn-
arsson (Im memoriam) eru
bestu lög plötunnar að mínu
mati.
En eitt að lokum; hugmynd
ljósmyndarinnar á framhlið
umslagsins er algerlega stolin
frá sænsku hljómsveitinni
Imperiet af plötu þeirra Synd
sem kom út um miðjan síðasta
áratug. Bubbi veit allt um það
enda starfaði hann lítillega
með hljómsveitinni á Tiggar-
ens tal sem var síðasta hljóð-
versskífan sem þeir gerðu á
ferli sínum.
Nýdönsk: Kirsuber
Erótískir (ó)vextir
Undur og stórmerki hafa
gerst! Ein besta plata
Nýdanskrar er komin út. Nýj-
asti ávöxtur hljómsveitarinn-
ar, hin sjö laga skífa Kirsuber
er aldeilis ágæt. Finnst mér
hún besta verk sveitarinnar til
þessa, með tvö stúdíólög, hið
erótíska Kirsuber og hið fönk-
aða Blásið í í broddi fylkingar.
Fimm hljómleikalög eru
tekin upp á Púlsinum og eru
drengirnir þar í góðu formi.
Heyrist vel í nýju „mönnun-
um“ þeim Jóni Ólafssyni, sem
fer Ham(mond)förum á orgel-
inu og Stefáni Hjörleifssyni
gítarleikara sem sýnir snilldar-
takta, sbr. sólóið í laginu
Skýmir. Söngur Daníels
Agústs er þrælgóður og söng
Björns Jr. Friðbjörnssonar
get ég nú þolað mun betur en
áður. Hann er sem fyrr þéttur
á bassann og í samvinnu við
stórgóðan trommara, Ólaf
Hólm, mynda þeir góðan
grunn.
En af lögum plötunnar ber
Kirsuber af , útsetningin er
fersk og millikaflinn er þræl-
flottur. Textinn í Blásið í er
skondinn og einhvernveginn
dettur mér Lúðrasveitin Svan-
ur í hug: „Fljúgum fríður
flokkur/þar fer lúðrasveit/
svanir svífa yfir okkur/sé ég
gæs á beit.“
Hljómleikalögin eru líka
kröftug og það er alltaf
ánægjulegt þegar góðar hljóm-
leikaupptökur heyrast og nú er
mögulegt með aðstöðunni á
Púlsinum að gera þetta tiltölu-
lega fyrirhafnarlítið. Kirsuber
fær 7,5 í aðaleinkunn.
72 ÞJÓÐLÍF