Þjóðlíf - 01.08.1991, Blaðsíða 8

INNLENT
SPRINGUR
STJÓRNIN?
Hallarbylting í aðsigi í Sjálfstœðisflokknum. Framsóknarflokkurinn
og Alþýðubandalagið vilja sem fyrst komast í ríkisstjórn. Hafa
Þorsteinn og Matthías meirihluta íþingflokknum? Vaxandi ónœgja í
Alþýðuflokknum. Er verið að undirbúa forystuskipti hjá krötunum?
Stjórnarandstaðan á þingi hefur að
mörgu leyti verið býsna sterk og harð-
vítug. Hún hefur nærst á gagnrýni á ríkis-
stjórnina. Og andstaðan græðir stöðugt á
mistökum stjórnarinnar. Framsóknar-
flokkurinn hefur að ýmsu leyti verið far-
sæll í stjórnarandstöðu. Foringinn,
Steingrímur Hermannsson, verður vin-
sælli eftir því sem forsætisráðherrann ger-
ir fleiri bommertur — og í rauninni þarf
Steingrímur ekki að hafa svo mikið fyrir
því að afla sér fylgis nú um stundir. Hall-
dór Asgrímsson fylgir honum fast eftir
þungum en þéttum skrefum. Hann nær
ekki hinni landsföðurlegu blíðu Stein-
gríms en geislar frá sér ábyrgð og trausti.
Og þjóðin er sjálf dálítið þumbaraleg nú í
skammdeginu, sem gárungarnir segja að
komi fram í skoðanakönnunum.
Kvennalistinn hefur ekki uppskorið í
skoðanakönnunum þó hann hafi sótt í sig
veðrið í stjórnarandstöðunni á þingi og er
greinilega mikill málefnastyrkur af nýlið-
unum, þeim Ingibjörgu Sólrúnu Gísla-
dóttur og Kristínu Ástgeirsdóttur. En
meðal almennings er farið að kenna þreyt-
umerkja á einkynjabaráttu Kvennalistans
hvað svo sem fólki kann að þykja mál-
ÓSKAR GUÐMUNDSSON
flutningur þingmanna Kvennalistans
frambærilegur. Nú hlýtur einnig að fara
að líða að því að Kvennó leiti að nýjum
farvegi fyrir baráttuna.
Alþýðubandalagið geysist fram í skoð-
anakönnunum og þeir gömlu refir, Ólafur
Ragnar Grímsson, Svavar Gestsson og
Steingrímur J. Sigfússon fara hamförum
í ræðustól — og þá munar í ráðherrastóla .
Miklar sættir eru með mönnum á þeim bæ
eins og kom fram á landsfundi flokksins
en ekki hafa þeir fremur en aðrir íslenskir
flokkar getað gert upp við sig stefnu gagn-
vart kvótaleigu eða sjávarútvegsmálum,
né heldur ýmsu öðru sem skiptir lands-
mönnum í fylkingar. Menn voru sammála
um að vera ekki ósammála á fundinum, þó
margir telji að djúpstæður pólitískur ágr-
einingur geti blossað upp hvenær sem er.
Landsfundur Alþýðubandalagsins féll
annars hálfpartinn í skuggann af þeim inn-
anstjórnarerjum sem skömmu síðar bloss-
uðu upp á þingi og frammi fyrir alþjóð.
að er fyrst og fremst klofningurinn í
Sjálfstæðisflokknum sem hefur sett
mark sitt á atburðarás síðustu vikna í póli-
tíkinni. Kjarni þeirra flokksmanna í Sjálf-
stæðisflokknum sem er orðinn uppgefinn,
eru sjálfstæðismennir sem stundum eru
uppnefndir sem„ framsóknarmenn" í
flokknum. Fyrir þessum armi flokksins
hefur öldungurinn og kempan Matthías
Bjarnason farið auk Þorsteins Pálssonar.
Hér er bæði um pólitískan ágreining um
grundvallaratriði að ræða sem og persónu-
lega óvild og sárindi sem ríkja eftir valda-
töku Davíðs í flokknum. Margir telja að
einmitt þau viðhorf sem þessir menn eru
fulltrúar fyrir njóti meirihlutafylgis í þing-
flokki Sjálfstæðismanna. Hins vegar hafa
þeir ekki fylgt viðhorfum sínum af hörku
eftir gagnvart Davíð Oddssyni og hirð-
mönnum hans vegna þess hve skammt er
síðan Davíð settist í formannsstól í flokkn-
um.
Sú kenning er uppi að Sjálfstæðisflokk-
urinn geti ekki sprengt ríkisstjórn á eigin
sundrungu. Þess vegna hafi Þorsteinn
Pálsson og hans liðsmenn freistast til að
beina spjótum sínum að Jóni Baldvini.
Þeir sjálfstæðismenn sem búnir eru að
missa trú á þessa ríkisstjórn hafa því ham-
ast gegn Jóni Baldvin í Alþýðuflokknum.
Glögg dæmi þessa hafa menn þóst sjá í
gagnrýni Þorsteins, Magnúsar Gunnars-
sonar og fleiri á utanríkisráðherrann.
8 ÞJÓÐLÍF