Frjáls verslun - 01.04.2009, Síða 91

F R J Á L S V E R S L U N • 3 . T B L . 2 0 0 9 91
v i ð t A l v i ð A G n A r H A n S S o n
drottnana,“ segir Agnar. „Þetta hefur haft miklu alvarlegri afleiðingar
fyrir Íslendinga en ef ákveðið hefði verið að allir sætu við sama borð
og að reynt yrði að lágmarka tjón allra jafnt. Lán-
ardrottnarnir vissu auðvitað að þeirra kröfum yrði
aldrei mætt að fullu og að þeir yrðu að semja um nið-
urfellingu skulda, hugsanlega mikla niðurfellingu. En
það var bara ákveðið að tala ekki við þá.“
einstrengingslegar aðfarir
Agnar segir að stjórnvöld hafi farið að hugsa eins og
Bjartur í Sumarhúsum og ætlað að baslast áfram ein-
angraðir í sínum heimi.
„Það sem mér svíður mest í öllu þessu ferli er hve
einstrengingslegar aðferðir Íslendinga voru,“ segir Agnar. „Ráðamenn
sáu ekki fyrir tjónið sem landsmenn urðu fyrir við þessar aðfarir.“
„Framganga íslenska ríkisins var fyrir neðan allar hellur,“ heldur
Agnar áfram. „Það var lagt upp með vonda stefnu. Það var eins og
ráðamenn teldu að ekkert þýddi að semja og því var
ákveðið að afskrifa sem mest og vona að erlendir
bankamenn gleymdu því fljótt að hafa tapað pen-
ingunum sínum án þess að einu sinni væri rætt við
þá.“
Byrja aftur 6. október
En þetta var þá – haustið 2008. Er ekki tilgangslaust
að gagnrýna vegna glataðra tækifæra á liðnum vetri?
„Það er enn hægt að spóla allt til baka,“ segir
Agnar. „Viðurkenna einfaldlega að mistök hafi orðið
við skiptingu krafna milli gömlu og nýju bankanna og að hætt verði
við hana.“
„Það hefur ekki tekist að ganga frá efnahagsreikningi nýju bank-
anna vegna þess að engin sátt ríkir um kröfurnar. Það er stríð og
Ísland er án tengsla við fjármálaheiminn meðan svo er,“ segir Agnar.
Hann segir jafnframt að mikið af verðmætum hafi glatast í vetur
eftir að neyðarlögin voru sett. Því hljóti minna að koma upp í kröfur
nú en hugsanlega hefði verið þá. Verðmætin rýrna ört þegar allt er
komið í þrot.
„Það er ljóst að nýju bankarnir yrði miklu minni en upphaflega
var ætlunin, ef ráðist verður í nýja skiptingu milli gömlu og nýju
bankana,“ segir Agnar. „Það þarf ekki endilega að vera svo slæmt því
þá þarf ríkið að leggja þeim minna til í eiginfé. Aðalatriðið er að semja
frið við hina erlendu kröfuhafa og segja að við ætlum ekki að rjúfa
sambandið við hinn siðmenntaða heim.“
Óþekkt í hinum siðmenntaða heimi
Agnar segist hafa setið einn fund með kröfuhöfum í Lundúnum
vegna Sparisjóðabankans þar sem enginn mætti frá ríkinu. Það lýsi
viðhorfinu.
Og hann segir að samningar við kröfuhafana leiði ekki til þess að
íslenskir skattgreiðendur verði að borga skuldir sem hlutafélög komu
sér upp í útlöndum.
„Það er ljóst að erlendir lánardrottnar tóku mikla áhættu í lánum
til íslenskra banka og fyrirtækja og munu tapa miklu af sínum
kröfum. Þetta vita þeir,“ segir Agnar. „En þeim líkar ekki að fá bara
einn daginn bréf um að búið sé að kasta öllum þeirra kröfum og að
ekki standi til að ræða við þá, bara heimamenn. Þannig er ekki farið
að í hinum siðmenntaða heimi.“
Agnar segir að þetta sé grundvallaratriði til að koma fjármála-
starfsemi aftur á legg á Íslandi. Með setningu neyðarlaganna hafi öll
fjármálatengsl við umheiminn rofnað og það taki áratugi að vinna
upp glatað traust að nýju.
„Afleiðingarnar af því að missa tengslin við fjármálaheiminn eru
miklu alvarlegri en stjórnvöld héldu,“ segir Agnar.
„Afleiðingarnar
af því að missa
tengslin við fjár-
málaheiminn eru
miklu alvarlegri en
stjórnvöld héldu.“
Agnar Hansson var síðasti
bankastjóri Sparisjóðabankans
gamla. Hann telur að stjórn-
völdum hafi orðið á alvarleg
mistök í bankakreppunni.