Tímarit Máls og menningar - 01.12.1947, Síða 114

208
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
til þess að reyna að fá svolítinn svefn. En innan stundar höfðu
hinir særðu fundið þá; hringur kvartandi manna myndaðist um-
hverfis þá: „Læknar! Hjálpið okkur! Hvernig getið þið fengið af
ykkur að sofa?“ Dr. Sasaki reis aftur á fætur og hélt áfram að
vinna. Snemma um daginn kom honum loksins móðir sín í hug úti
á sveitasetri þeirra í Mukaihara, þrjátíu mílur frá borginni. Hann
var vanur að fara heim á hverju kvöldi. Nú var hann hræddur um
að hún myndi telja sig af.
NÁlægt þeim stað upp með ánni, þangað sem herra Tanimoto
hafði flutt prestana, var stór kassi af hrískökum, sem björgunar-
sveit hafði sýnilega fært þeim særðu er lágu þar, en ekki úthlut-
að. Aður en prestarnir fluttu særða samverkamenn sína burt, út-
býttu þeir kökunum og fengu sér sjálfir. Nokkrum mínútum síðar
kom flokkur hermanna, og liðsforingi sem heyrði prestana tala
framandi tungumál, dró sverð sitt úr slíðrum og spurði tryllings-
lega hverjir þeir væru. Einn prestanna róaði hann og skýrði hon-
um frá því að þeir væru Þjóðverjar — bandamenn. Liðsforinginn
haðst afsökunar og sagði að sá orðrómur gengi að amerískar fall-
hlífasveitir hefðu lent.
Prestarnir ákváðu að flylja föður Schiffer fyrst. Þegar þeir voru
að fara, sagði yfirpresturinn faðir LaSalle að sér væri hræðilega
kalt. Einn jesúítanna lét af hendi yfirhöfnina sína, annar skyrtuna;
nóttin var svo molluleg að þeir voru því fegnir að vera lítið klæddir.
Burðarmennirnir héldu af stað. Guðfræðineminn gekk á undan og
reyndi að vara hina við torfærum, en einn prestanna flækti fótinn
í símavír og hrasaði og missti tak sitt á börunum. Faðir Schiffer
valt af þeim, missti meðvitundina, rankaði við sér og kastaði síðan
upp. Burðarmennirnir lyftu honum upp og héldu áfram með hann
út fyrir miðborgina, þar sem þeir hittu nýjan hóp presta eins og
þeir höfðu gert ráð fyrir, létu þá taka við föður Schiffer og sneru
aftur að ná yfirprestinum.
Trébörurnar hljóta að hafa valdið föður LaSalle hræðilegum
kvölum, því að örsmáar glerflísar voru í hrönnum í bakinu á hon-
um. Rétt við útjaðar borgarinnar varð hópurinn að krækja fram
hjá brunnum og sundurtættum bíl á þröngum veginum, og burð-