Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.12.1947, Side 119

Tímarit Máls og menningar - 01.12.1947, Side 119
HIROSHIMA 213 Asano-garðinn, ákvað móðir þeirra að snúa við og ná í mat og aukaföt; þau misstu af henni í flóttafólksstraumnum og höfðu ekki séð hana síðan. Stundum námu þau snögglega staðar í glöðum leik sínum og fóru að kalla á móður sína. Það var erfitt fyrir öll börnin í garðinum að halda huganum við harmleikinn mikla sem gerzt hafði. Toshio Nakamura komst allur í uppnám þegar hann hann sá vin sinn Seichi Sato á leið upp eftir ánni í báti ásamt fjölskyldu sinni, og hann hljóp út á bakkann, veifaði og hrópaði: „Sato! Sato!“ Drengurinn leit við og hrópaði: „Hver er það?“ „Nakamura.“ „Halló, Toshio!“ „Eruð þið öll ómeidd?“ „Já. En þið?“ „Já, það er allt í lagi með okkur. Systur mínar eru alltaf að kasta upp, en mér líður prýðilega.“ Faðir Kleinsorge var orðinn þyrstur í hinum ógurlega hita, en hann hafði ekki þrek til að fara eftir vatni aftur. Skömmu fyrir hádegi sá liann japanska konu vera að úthluta einhverju. Hún kom brátt til hans og sagði vingjarnlegri röddu: „Hérna eru teblöð. Tyggið þér þau, ungi maður, þá verðið þér afþyrstur.“ Blíða þess- arar ókunnu konu kom föður Kleinsorge næstum því til að tárast. Vikum saman hafði hann verið þjakaður af útlendingahatri því sem Japanarnir virtust láta æ meir í ljós, og honum hafði meira að segja liðið illa meðal japanskra vina sinna. Framkoma þessarar ókunnu konu kom honum næstum til að missa vald á sér. Um hádegi komu prestarnir frá klaustrinu með handvagninn. Þeir höfðu komið við þar sem trúboðshúsið hafði staðið í mið- borginni og fundið nokkrar töskur sem geymdar höfðu verið í loftvarnarbyrginu og höfðu einnig tínt upp leifar bráðnaðra kirkju- gripa í rústum kapellunnar. Nú hlóðu þeir pappatösku föður Klein- sorges og munum frú Murata og Nakamura-fjölskyldunnar á vagn- inn, settu Nakamura-telpurnar tvær ofan á og ætluðu af stað. Þá var það að einn hagsýnn jesúíti minntist þess að þeim hafði verið tilkynnt nokkru áður að ef þeir yrðu fyrir eignatjóni af völdum óvinanna, ættu þeir að leggja fram hótakröfu á lögreglustöðinni.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.