Tímarit Máls og menningar - 01.12.1963, Side 45

FJÖGUR SMÁLJÓÐ
4.
Ég reika um hlerandi skóginn
Allt er rótfast nema beinhvít sprekin
og rotnandi leifar hrunins októberhimins
sem brann í eldi næturfrostanna
endur fyrir löngu
Ekkert lifandi tré hirðir um að skara í öskuna
með forki eða slútandi grein. Nú hvelfa eikur og bjarkir
nýjan himin yfir fölnuðum sumrum
og harpa Ijós dagsins: allt verður grœnt
líkt og snjáðari litum væri ekki til að dreija
í einþykkni skógarins virðist allt með felldu
og engin greinileg skil milli feigðar og lífs
skipla litum og hugboðum. Allt er á ferð
gegnum ófreska jörð upp í fjarstæðubláan himin
og fölnuð lauf eru grœn
forsenda nýrrar upprisu. Sérhvert skógarins tré
drekkur frjómagnað líf sitt úr eigin skinhelgum dauða.
315