Tímarit Máls og menningar - 01.06.1969, Blaðsíða 51
FeSgar
„sem mest lífsöryggi ...“
„og nóg til að drepa tímann með ...“
„svo sem sjónvarp ...“
„að við þurfum aldrei að hugsa sjálf ...“
„og aldrei að efast...“
„Þegið þið. Þegið þið.“
„Mammon, fylltu hendur mínar fé, að ég megi kaupa allt, sem ég vil.“
„Haldið þið kjafti!“
„Allah akbar.“
„Hannes, hvað á þetta að þýða; full-
orðnir ...“
„Þú frosna tign. Þú blasir við mér í máttugri ró.“
„Ég rota þig, ef þú þegir ekki.“
„Láttu ekki svona, Baldi minn. Svona, farðu nú að koma.“
„En getur þó gengið upp og niður með ferlegum fretum.“
„Ætlarðu að halda þér saman?“
„Nu synger vi alle salm nummer fire.“
„Og ert stundum andrömm af eiturgufum, kámug af vélsvita.“
„Æææææ, hjálp ...“
„SLEPPTU!“
„Æ, og getur kálað okkur moldvörpunum, ýmist í stykkjatali, eða ...“
„Þegiðu. Láttu mig vera, Lára. Ég skal sýna þessum ...“
„Það er von, að sonur þinn sé morðingi, sem á annan eins djöfulsins fant
að föður og þig.“
„Sonur minn? Hann er ekki ...“
„Hérna, Hannes minn, dreyptu á þessu og reyndu að vera rólegur.“
„Ut, út, hypjið ykkur út. Rottur, hrædýr!“
„Við skulum fara heim, ha. Við skulum koma frá þessum óttalega manni.“
„Haldið þið, að ég hafi ekki séð, hvað bjó á bak við grímuna? Komuð
hingað til að snuðra. Til að finna ykkur kjaftasögu. Nú hafið þið fengið hana.
Blóðsugur. Þið. Jáá, ekki hin heldur þið. Ég vil ekki sjá neitt ykkar aftur,
skiljið þið það?“
„Það verður varla mikill missir.“
„Hræsnarar, ekkert nema tvískinnungsháttur. Hvar er þessi miskunnsemi,
sem þið eignið ykkur? Hvar er hún? Hvar er hún?“ —
Það er myrkur.
41