Tímarit Máls og menningar - 01.09.1984, Qupperneq 52

Tímarit Mdls og menningar
(M!£-tík canw/T*#™j£ ,
PEOPl£ PO UOT EffllíS hiHÍpSSil
W-MWWVWEP
' '=■ M.POOJItl
'vtHY.MZ. J i. WEU-.ITtVOULpT;
nzzy, what havs veeh nice to
m ÍAIP/..ANP \uv£ MOHCY 10 PM Tlllí
M£EO KXM3 AHP, lOfFlCJ íEKT RITI OVtfS
IWZÍfftOIUILflllTÍUt’KMTOSeTlinD
,THt akacvotl EE4VUEE HAEITÍ Ulít
HEAB WILLMEANI^-r-1 THAT...
KAI*f íCLOINð/ '
9 10 11
Dizzy (ný afbökun og í þetta sinn enn meira móðgandi, því að „dizzy“
þýðir ruglaður)— Herra Dizzy, hvað er að heyra þetta, og ég sem er svo
ungur og viðkvæmur... Smellurinn sem þér heyrið þýðir að þér eruð í
sólóflugi!“ Síðasta sneiðin staðfestir að Steve sé flugmaður: „sólóflug“ er
orð úr fagmáli flugmanna. Svar Steves í heild sýnir að hann er maður sem
veit hvað hann er að gera, metur eigin sjálfstæði mikils án þess að taka tillit
til eigin hagsmuna eða erfiðleika. Reyndar segir einkaritari hans döpur að
það hefði nú ekki verið svo slæmt að fá loksins peninga fyrir skrifstofu-
leigunni, og teikningin sýnir að skrifstofan er heldur lítilmótleg kompa með
einföldum húsbúnaði.
Ellefti myndrammi. Þessi rammi bætir engu við tákngervi persónanna, að
undanskildum reykjarstróknum sem Copper sendir frá sér og gefur til
kynna langa þögn. En þó að fyrirbærið reykjarstrókur sé sýnt með hefð-
bundnum hætti (og sé í raun bara „reykjarstrókur“ í heimi teiknimyndanna)
er samtalið þrungið merkingu. Einkaritarinn segir það sem við er að búast af
manni af hans gerð: „Copper, þér heyrðuð í tólinu hvað Steve Canyon
sagði! Ég hef aldrei á ævi minni ...“ En Copper lætur sem hún heyri ekki til
hans: „Eg vil fá þennan mann. Náið í hann!“ Með þessum orðum er mynd
hennar dregin til fulls og um leið hafin atburðarás sem hljómar spennandi.
Það er áreiðanlega ekki tilviljun að myndaröðinni lýkur hér. I þessum ellefu
myndum hefur verið stígandi, gerð af meistara hendi sem hefur leitt
lesandann alveg að hámarki þessa síðasta atriðis. A einni síðu hefur Caniff
tekist að bregða upp skýrum myndum af hópi fólks og byrja frásögn. Enn
hefur ekkert gerst, en frá þessu andartaki er lesandinn sannfærður um að
hvað sem er geti gerst. Frásögnin stansar hér, þegar sambandið milli
persónanna er þanið eins og fiðlustrengur. Ef orðið spenna hefur merkingu,
er hér áþreifanlegt dæmi um það, og það án þess gripið hafi verið til
ofbeldis, dularfullra fyrirbæra eða hefðbundinna aðferða til að koma mönn-
402