Tímarit Máls og menningar - 01.05.1985, Side 4

Tímarit Máls og menningar
Voru það einhverjir sem héldu að englarnir í himnunum
háu hefðu gert uppreisn og stofnað með sér rafvædda hljóm-
sveit í fallinu eða trúðu menn áfram á gömlu mennina sem
af og til sáust aka um í eldvögnum og slá með klaufhömrum
í skýin?
Að minnsta kosti þurfa íbúar borgarinnar ekki á neinum veður-
fræðing að halda; þeir vita hvert vindarnir blása,
þeir vita hvar droparnir falla.
Yfir höfðum þeirra synda skýin, synda með sporðaköstum
lík risavöxnum hvölum.
Það rignir og rignir.
Biskupinn hefur grátið í útvarpinu og út um alla borg
liggja prestar á bæn.
Það rignir: Við hvert fótmál í hverri setningu út allt
þetta ljóð falla regndropar.
Borgin liggur mígblaut upp fyrir haus, baðar sig í
drullupollum rænulaus einsog drykkjurútur.
Biskupinn grætur.
Prestarnir biðja.
Líktog dagurinn sé kominn.
Líktog flóðið sé byrjað.
Sáu þeir engla sem féllu með hrafnsvarta vængi eða birtust
þeim ævaforn illfygli með tröllshausa?
Eftir götum gárast gulir pollar.
Niður brekkur renna straumþungar ár.
Það rignir.
Droparnir fjúka og vindurinn blæs.
Hann blæs líktog heimskir þursar berjist í háloftunum,
svo kraftmikill að stundum hringja kirkjuklukkurnar allan
sólarhringinn.
Að rúður titra í húsum.
138