Tímarit Máls og menningar - 01.05.1985, Blaðsíða 61

Briiðan
Niðri á Rossio var banki opinn og þegar ég gekk að borðinu og
ætlaði að skipta sá ég að gjaldkeranum hnykkti við þegar hann sá
brúðuna. Hann skipti samt seðlinum. Ensk kerling var þarna líka að
skipta í fylgd frámunalega ljóts eiginmanns með rautt, bólgið og
ormétið nef, og hún leit til mín og brúðunnar með flírulegt bros á
vör. Hún kinkaði til mín kolli, eins og hún segði að allt væri í lagi að
karlmenn gengju um með brúður. Og svo sagði brosið: „Ó, er hún
ekki dásamleg!“
Aftur á móti gerðu nokkrir byltingarsinnar hróp að mér eins og
það væri andbyltingarlegt að ganga um með brúðu. En ég gekk inn í
hina málglöðu róttæku þvögu á Rossio og hlustaði á hvernig Bylting-
in í Portúgal er upphaf að alheimsbyltingunni.
Brúðan virtist vekja furðulegustu kenndir og hugsanir. Það sló
þögn á byltingarsinnana við styttu Hetja ættlandsins þegar ég kom
með hana og hún horfði á þá úr pokanum. Ég fór að njóta þess af
satans ánægju að dröslast með fábjánalega brúðuna sem víðast, en að
lokum settist ég örþreyttur meðal fylliraftanna á baktröppur Maríu-
leikhússins. Það virtist renna af röftunum þegar þeir mættu augna-
ráði brúðunnar og smám saman fóru þeir að laumast burt eða lögðust
fyrir og leystu vind. Allir sendu þeir henni óhýrt augnaráð. Af kvik-
indisskap snaraði ég mér út á Rossio, þangað sem ösin var mest og
heimaofinn marxismi mæddi bæði afturhaldið og af vörum fljót-
sprottinna leiðtoga, og ég fletti upp um brúðuna í allra augsýn. Við
það þaut mannfjöldinn undan, og ískraði og hrein í honum eins og
grísum eða ég ímynda mér að púkar og drísildjöflar skræki þegar þeir
eru reknir ásamt illum öndum úr annars kristnum sálum. Ef eitthvað
óvænt gerðist flykktist fólk óðar að, en nú gerðist hið gagnstæða:
fólk flýði undan einhverju ókunnugu í sálinni sem brúðan minnti það
á eða virtist vekja, eitthvað sem það geymdi í leynd og lést ekki
þekkja.
Um eittleytið fór lestin yfir landamærin. Portúgölsku landamæra-
verðirnir höfðu þá lokið störfum. Eg tók eftir að einn sendi brúðunni
illt auga. Eg lét hana á pallinn yfir dyrunum og höfuðið stóð út úr
pokanum og var í allra augsýn. Eg vissi að besta ráðið væri að leyna
henni ekki. Spænski tollvörðurinn vildi strax skoða brúðuna. Hann
seildist eftir henni og fór höndum um hana lengi, þegjandi, fór
fingrum um brjóstin á henni og undir kjólana (því hún var í ótal
195