Tímarit Máls og menningar - 01.02.1989, Side 34

Tímarit Máls og menningar
fara að yrkja skorinort. Svo reyni ég það í „Viðtölum og eintölum“ í
Sprekunum . . .
Og „Landnámi í nýjum heimi“ . . .
Já, svo ekki sé minnst á það! En mér finnst „Viðtöl og eintöl“ ágætt
kvæði nema undir lokin, fjórði kaflinn hefði mátt missa sig og fimmti kafl-
inn líka. Mér finnst það góð ræða þegar segir:
Nei nú er tímabært að andæfa
að stinga við árum
Okkur hefur borið nógu langt
út á lognsævi þessarar eilífðar
róandi stólum og hægindum
um rökkvaðar stofur
hugfangnir af þeim möguleika
að breytast sjálfir í skugga
Þetta er dáldið gott myndmál . . .
En þér tekst betur að gagnrýna einrænu föndrarana en aðfara eftir gagn-
rýninni.
Já, mér tókst það aldrei. Langa kvæðið „Landnám í nýjum heimi“ er al-
gerlega misheppnað, ósköp barnalegt. Og í Jarteiknum fer ég út í þá bölv-
uðu vitleysu að fara að ríma fréttaskeyti. Það var illa farið að setja þau inn í
bókina sem mér finnst að öðru leyti góð, mín besta bók. Eg þarf alltaf að
skíta eitthvað í bækurnar mínar.
Hvað finnst þér um opin Ijóð?
Þau snerta mig lítið. Eg hef verið að lesa safnrit yngri skálda, til dæmis
frá áttunda áratugnum, og finnst ósköp lítið til þeirra koma þó að þar séu
að vísu skorinorðu ljóðin sem ég var að auglýsa eftir. Það vantar eitthvað í
einbeitnina í ljóðmálinu sem gæti gert þau spennandi. Þetta verður bara
skoðanaskáldskapur. Eg kann heldur ekki að meta orðaleiki og léttmeti
sem ekkert hefur að segja. Yfirborðslegt gaman. Eini maðurinn sem er
spennandi er Gyrðir Elíasson. Hann kann að beita orðunum, hann veit
hvað þau merkja, hann lætur þau takast á.
„Bundinn jörðinni bara þessum fíngerðu taugum “
Þú segir frá því í ævisögunni að þú hafir hvað eftir annað fengið skammir
fyrir að vera rómantískur og þú notar það orð um sjálfan þig. I hvaða
merkingu notarðu orðið?
Orðfæri mitt er týpískt fyrir rómantísk skáld, ég nota mikið myndir úr
náttúrunni og mér virðist tilfinningalíf mitt ósköp blátt. Sjáðu til að mynda
\
24