Gripla - 01.01.1998, Page 128

126
GRIPLA
Þorgeirs ok settu þat upp á þúfu eina, sem þeir váru vanir. Þeim sýnd-
isk þá hpfuðit ógurligt, augun opin ok muðrinn, en úti tungan. Við þá
sýn urðu þeir allhræddir ok felmtsfullir. Þeir grófu þá með 0xum
sínum hjá hpfðinu ok hrundu þar í ofan hpfðinu ok grófu á ofan torf.
Hauksbók kap.17-18:
Þórarinn hjó hgfuð af honum ok hafði með sér brott; ... Hann hafði
hgfuð Þorgeirs við slagálar sér í belg til ágætis sigrs síns. Þat var
skemmtan þeira um daga, þá er þeir beittu hestum sínum, at þeir tóku
hpfuð Þorgeirs ok settu upp á þúfur ok hlógu at. En er þeir kómu í
Eyjafjprð, þá áðu þeir skammt frá Stokkahlgðu. Þeir tóku þá enn
hgfuð Þorgeirs ok settu upp á eina þúfu, sem þeir váru vanir. Þeim
sýndisk þá hgfuðit svá ógurligt, at augun hrœrðusk ok um snerusk,
tungan var úti ok blaðraði. Þeir urðu svá hræddir, at engi þorði nær at
koma. Grófu þeir þá grQf með 0xum sínum ok hrundu þar síðan í
hpfðinu ok báru síðan á torf ok grjót.
I Þórarins þáttr i Ljósvetninga saga (1940:144-145, jfr. og Bjöm Sigfússon
1940:lvi—lvii) er det og fortalt om dette. Det heiter der at Þórarinn tok med
hovudet til Þorgeirr heim til Eyjafjgrðr og la det i salt. Sommaren etter tok
han det med seg til Alltinget og viste det fram der. Etter Alltinget la Þórarinn
hovudet i haug ved Vaðilshorn.
6 Stutt oversyn over nokre ulikskapar mellom stilen i antikkens
epos og i sagakunsten
6.1 Sagaforfattaren er usynleg
I det fylgjande skal eg peika nokre eigenskapar ved sagakunsten som skil den
klárt frá kunsten i antikkens epos, og særskilt frá Vergils kunst.
I antikkens epos tred diktaren klárt og sjplvmedviti fram i innleiingane.
Iliaden tek slik til (i Vandviks omsetjing 1951:3):
Songdis, syng om den harm som Pelevs-sonen Akilles
nprde sá meint, til alskens naud for akaiane hine.
Og Æneiden tek til slik (1:1—3):
Arma virumque cano, Trojae qui primus ab oris
Italiam fato profugus Lavinjaque venit
litora, multum ille et terris jactatus et alto.