Glóðafeykir - 01.04.1989, Síða 58

56
GLÓÐAFEYKIR
sínum tveim og í sambýli við hina þriðju ogeiginmann hennar. Hélst
svo allt til 1970, er Sigurður flutti til Sauðárkróks og dæturnar tvær,
Sigríður og Halldóra, er þá höfðu raunar tekið við búi að mestu; var
honum þá nokkuð farin að daprast sjón og heyrn, en andlegir kraftar
óskertir; hafði þá stundað búskap í 64 ár.
Þau Eggjarhjón eignuðust 7 börn. 3 drengir dóu við fæðingu en upp
komust 4 börn: Þórður Skíðdal, dó hálfþrítugur árið 1932, Sigríður,
lengi búandi á Egg, sjá hér að framan, dáin 28. maí 1977, Halldóra,
einnig búandi á Egg, báðar til heimilis á Sauðárkróki síðustu árin og
Jónína, húsfreyja á Egg, gift Jóhannesi Hannessyni, bónda þar. A
vegum Sigríðar ólst upp frá eins árs aldri Unnur Jóhannesdóttir frá
Geirmundarhólum í Hrolleifsdal, nú húsfreyja á Sauðárkróki; var hún
ávallt sem ein af fjölskyldunni og reyndist þeim feðginum frábærlega
vel.
Sigurður á Egg bjó löngum stóru búi. Hann var framfaramaður í
búnaði og framkvæmdamaður einn hinn mesti í þessu héraði, opinn
fyrir öllum nýjungum, skorti hvorki áræði né atorku til að hrinda fram
hverju því, er hann taldi að til bóta mætti horfa í búnaði, brast og
hvorki framsýni né hyggindi né heldur fjármálaskyn. Vinnuharður
þótti hann nokkuð, einkum framan af árum, en þó ágætur húsbóndi,
krafðist mikils af öðrum, en þó jafnan mest af sjálfum sér, mat að
verðleikum atorku og áhuga, en fyrirleit leti og ómennsku.
Sigurði voru falin margvísleg trúnaðarstörf, sem og vænta mátti. I
hreppsnefnd sat hann tvo áratugi samfleytt, í sýslunefnd 1939-1943,
árum saman í stjórn búnaðarfélags og nautgriparæktarfélags,
formaður skólanefndar 1924-1940 og er eigi fulltalið.
Sigurður á Egg var góður meðalmaður á vöxt, hvatlegur í
hreyfingum, holdgrannur, skarpleitur, hvasseygur og hvassbrýndur,
fríðleiksmaður í sjón. Hann var um margt eftirminnilegur maður og
undarlega saman settur. Hann var tveggja heima, veraldarhyggju og
annars heims, og báðir þættir ríkir í eðli hans. Hann gat verið
kaldrænn í orði og athöfn og þó hjartaheitur og mátti ekki aumt sjá.
Hann var prýðilega greindur, skapríkur, kappdrægur og bráðlyndur,
en hreinskilinn og hreinskiptinn, aldrei hlutlaus, aldrei hálfur, alltaf
heill, gat virst ósanngjarn og viðskotaillur á stundum og var þó
gæddur næmri og lifandi réttlætiskennd. Á miðjum aldri eða fyrr hlaut
hann trúarlega „endurfæðingu”, ef til vill að einhverju leyti fyrir áhrif
frá Arthur Gook, hinum kunna lækni og trúboða, sagði sig úr
þjóðkirkjunni, felldi sig þó eigi við né gekk í neinn sértrúarsöfnuð og