Skírnir

Volume

Skírnir - 01.04.1987, Page 201

Skírnir - 01.04.1987, Page 201
SKÍRNIR RITDÓMAR 195 lauslynd og léttlynd og frjáls í hugsun. Ég þekki þig ekki fyrir sömu mann- eskju Alda“ (bls. 180-181). Persónan Alda er auðvitað merkilegasta umhugsunarefnið. Þótt hún rísi hátt yfir „ráðherrasílið“ er Steinunn sem betur fer ekkert að fegra hana, því verður hún ákaflega lifandi persóna. Hún er full hroka vegna ættgöfgi sinn- ar og fegurðar, og kemst oft barnalega að orði (t.d. bls. 58-9). En hún er andrík og skemmtileg, bókin gneistar af því hugarflugi sem er rangnefnt „orðaleikir", jafnvel í svörtustu örvæntingarköflunum. Alda gerir mikið úr því hvað hún sé „melluleg" (bls. 7, 33 og 41), þannig tælir hún karlmenn, en einnig hefur hún unun af að kvelja þá, býr sig í kennslu eins og hún væri að fara á ball (bls. 111) og hlakkar yfir almennri standpínu nemenda sinna (bls. 128). Ast Steindórs vekur henni bara leiðindi, sjálfsmorð hans vekur henni fyrst og fremst hugsanir um óþægindi sjálfrar sín. Hún lætur mikið af karlafari sínu framanaf sögunni, en eftir sambandið við Anton missir hún alveg áhugann á karlmönnum, ástarsorgin verður þá æðri, enda skírir hún Öldu, kallar fram kjarna hennar, sem flestu fólki verður að eilífu hulinn. Þannig er Alda í bókarlok sátt við örlög sín, sagan er á vissan hátt þroska- saga í gegnum píslarvætti. Síðasti fjórðungur sögunnar tekur aftur upp kaflaheiti upphafsins; Skólasetning II, Göngufrí í okt II, Tvær afmælistertur á kennarastofu II. Þá er Alda búin að jafna sig eftir sjö ára sorg, orðin mönnum sinnandi, og það sést á því að félagar hennar birtast aftur. Mestu skiptir að þótt hún afneiti ekki á nokkurn hátt tilfinningum sínum, er hún sátt við hlutskipti sitt: „flestir menn þvinga konurnar sínar. [...] Gott eigum við sem fengum að rétta úr okkur mannlausar" (bls. 145). En inní þennan hluta (og nokkru fyrr, frá bls. 137) fléttast uppgjörið við ástarsorgina, og einnig ímyndun Öldu um eigin elli. Þannig spannar bókin allt lífið, mismunandi valkosti. „Eðlisfræði hefur aldrei verið mitt fag,“ hugsaði Alda (bls. 64), en nú virð- ist hún farin að reikna út mögulegar gangbrautir sínar í framtíðinni, út frá núverandi stöðu og stefnu. Líkamlega lasburða, elliær, sjálfsmorð áður en til þess kemur, og einnig kemur nú í stað ástríðunnar miklu sambúð hennar með öðrum gamlingja sem hún sættir sig við, enda þótt hún líti niður á smekk hans og viðhorf. Það kemur vel fram í stílnum að henni finnst þessi „hentugleikasambúð" vera meðalmennskan uppmáluð, andstæða ást- ríðunnar, sem áður var lýst (bls. 161-3 og 172, leturbr. ritdómara): Okkur Símoni líður óskup vel hérna í hádeginu á sunnudögum [...] Það besta við Símon er manngæskan. Hann er hrekklaus og saklaus ennþá, eftir allt þetta líf. Það er yndislegt að vita um fólk sem brenni- merkist ekki af lífsreynslunni ljótu og þrotlausri heimsku heimsins. Hann er engill þessi garmur og hvað gerir það til þótt ég sé ekki alveg á nippinu af ást til hans. [...] Hann er alls ekki leiðinlegur. Hann er einmitt frekar smellinn [...] Ég hef vit á að vera þakklát fyrir að hafa
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146
Page 147
Page 148
Page 149
Page 150
Page 151
Page 152
Page 153
Page 154
Page 155
Page 156
Page 157
Page 158
Page 159
Page 160
Page 161
Page 162
Page 163
Page 164
Page 165
Page 166
Page 167
Page 168
Page 169
Page 170
Page 171
Page 172
Page 173
Page 174
Page 175
Page 176
Page 177
Page 178
Page 179
Page 180
Page 181
Page 182
Page 183
Page 184
Page 185
Page 186
Page 187
Page 188
Page 189
Page 190
Page 191
Page 192
Page 193
Page 194
Page 195
Page 196
Page 197
Page 198
Page 199
Page 200
Page 201
Page 202
Page 203
Page 204
Page 205
Page 206
Page 207
Page 208
Page 209
Page 210
Page 211
Page 212
Page 213
Page 214
Page 215
Page 216

x

Skírnir

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.