Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.1993, Síða 161

Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.1993, Síða 161
Sérkenni kristindómsins við fjall þetta: Flyttu þig þaðan og hingað; og það mun flytja sig, og ekkert mun verða yður um megn” (Mt. 17,20). Hversu miklu fremur munu menn þá ekki hafa mátt til miskunnarverka: Þess vegna á það að vera hlutverk kristindómsins sérstaklega, og þeirra sem telja sig forvígismenn hans, að beita þeim mætti, sem Guð hefur gefið mönnunum, til lækninga, sérstaklega hinna sálarlegu sjúkdóma. Gegn þessari aðferð mundu margir guðfræðingar slá fram þeirri mótbáru, að þetta séu engin vísindi, og eigi ekki heima í ritgerð, sem gerir kröfu til að kallast vísindaleg, að bera fram slíkar röksemdir. Er það að vísu rétt, að ekki hafa hin guðfræðilegu vísindi sinnt þessu máli mikið, þar er þeirra sök, en ekki málstaðarins, og ekki eru það frekar vísindi, að ganga fram hjá staðreyndum, eða blátt áfram neita þeim, eins og guðfræðin hefur stundum farið að gagnvart kraftaverkum Jesú og annarra. En ekki er lokið hlutverki kristindómsins við lækningu hinna sjúku, þótt hann sinnti andagáfunum til hjálpar þeim. Allan vísdóm, þekkingu og tækni læknislistarinnar ber að virkja til samstarfs við hina andlegu orku, því fyrr er ekki elskað af öllum mætti og af öllum skilningi, en öll öfl mannssálarinnar eru tekin í þjónustu kærleikans. Þetta hafa þeir trúboðar, sem gerst hafa læknar jöfnum höndum, skilið og framkvæmt að því leyti, og ber þar fremstan núlifandi manna að telja hinn óþreytandi og fórnfúsa þrekmann Albert Schweitzer. 2) Bræðralag Hér að framan hefur verið rætt um það, hvernig hið kristilega siðgæði birtist sem þjónusta, og þá einkum gagnvart þeim, sem eru minni máttar eða veikburða. En með því einu er ekki fullnægt hinu frjálsa siðgæði guðsríkisins, á sviði félagslegra viðskipta mannanna. Góðgerðasemi ein gagnvart þeim sem eru vanhaldnir í mannfélaginu er ekki nægileg til að innleiða guðsríkið, eða að vilji Guðs verði „svo á jörðu sem á himni”. Eftir kenningu Krists eru allir menn jafn-réttháir hluttakar í gæðum lífsins; allir böm hins himneska föður, sem hefur gefíð öllum af gnægtum sínum, og séð ríkulega fyrir þörfum þeirra allra. Eða skyldi hann ekki hafa séð fyrir þörfum barna sinna, er hann hefur gefið af anda sínu, þegar hann skrýðir grös vallarins og fæðir fugla himinsins? Ef einhverjir meðal þeirra líða skort, þá er það mannanna sök, Guð hefur séð ríkulega fyrir öllum þörfum barna sinna hér á jörð. „Aldrei hefur nokkur trú, ekki einu sinni Búddhatrúin, komið með eins þróttmikinn alþýðuboðskap eins og fagnaðarerindið, né samlagast honum jafnvel. Og hvers vegna? Af því að þau em tekin í alvöm, orðin: „Elska skaltu náunga þinn eins og sjálfan þig”. Af því ennfremur, að Jesús varpaði með þeim orðum ljósi yfir allar hliðar lífsins, inn í heima hungurs, fátæktar og eymdar. Og loks af því, að hann gjörði þau að trúarreglu, jafnvel að meginreglu trúarinnar” (Harnack: Krd. bls. 78). Bræðralagshugsjónin er gmndvallandi í kenningu Krists, og ekki þann veg, að litið sé niður á suma menn og þeim skammtað af góðsemi, sem
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144
Síða 145
Síða 146
Síða 147
Síða 148
Síða 149
Síða 150
Síða 151
Síða 152
Síða 153
Síða 154
Síða 155
Síða 156
Síða 157
Síða 158
Síða 159
Síða 160
Síða 161
Síða 162
Síða 163
Síða 164
Síða 165
Síða 166
Síða 167
Síða 168
Síða 169
Síða 170
Síða 171
Síða 172
Síða 173
Síða 174
Síða 175
Síða 176
Síða 177
Síða 178
Síða 179
Síða 180
Síða 181
Síða 182
Síða 183
Síða 184
Síða 185
Síða 186
Síða 187
Síða 188

x

Ritröð Guðfræðistofnunar

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ritröð Guðfræðistofnunar
https://timarit.is/publication/1152

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.