Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2001, Qupperneq 26

Vísur og kvæði úr kompu Einars Long
Einar Long var „...fjarskalega laglega hagmæltur, en hann fór vel með það og flíkaði því
ekki mikið...“ segir Sigurbjörn Snjólfsson í viðtali. I bréfi 1940 til Halldórs Stefánssonar
alþingismanns segist Einar hafa brennt ljóðasyrpu sína. Samt hefur varðveist nokkuð af
kveðskap hans, ekki síst frá efri árum. í kofforti sem hann lét eftir sig eru nokkrar hand-
skrifaðar vísur á lausamiðum og í minniskompum, bæði eftir hann sjálfan en líka eftir
nokkra aðra nafngreinda. Einnig skrifaði Sigurður Blöndal upp allmargar vísur eftir Einari
síðustu árin sem gamli maðurinn dvaldi á Hjalla hjá Þómýju og Hrafni frænda sínum.
Hér verða birt sýnishorn úr þessu safni og hefur Hjörleifur Guttormsson valið þau og
flokkað.
Um eigin ævi og tilveru Kveðið á aðfangadag 1952.
Eg hef þreytt við þungan byl, þolað að sjá hann snúinn. Eg er einn, á ekkert til utan skrokkinn lúinn. Öngvan bjartan á ég stig ekkert skart ég leigi. Það er margt sem þreytir mig þó ég kvarti eigi.
Það er eitt sem hugann hefur hafið yfir svik og tál - Skáldgyðjan mér göfug gefur glaða lund og bjarta sál. Löng er njóla leið er gjóla litlar gleði stundir. Upp í skóla ég ekki róla ungar að finna hrundir.
Eg skólamenntun skitna fékk skammir aftan og framan. Hungraður ég hljóp og gekk og hóaði kindum saman. Þegar Einar héðan fer þá rnunu hrundir segja: I honum skaði enginn er hann átti fyrr að deyja.
I æsku var mér ekkert kennt út í að þræla var mér hent nú áttræður hjá elli lent úr þeirri lífsins turnimennt. Einn ég þreyttur lúinn lalla í lífinu ekki neitt ég skil. Ævin líður ég er að falla eins og fleiri grafar til.
Mér var gott um mýkt og yl - man þá gleði úr hlaði - að vera fyrstur vinnu til vera efst á blaði. Þegar endar ævin mín enginn grætur manninn. En máski breiðir blöðin sín björk á hinsta ranninn.
24