Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2001, Side 45

Víkingur Gíslason
Ferð á Beinageitarfjall
fyrir 50 árum
Veturinn 1951 er sá snjóþyngsti sem
ég man eftir enda kallaður „snjóa-
veturinn“ eða „harði veturinn.“ Þá
var á útmánuðum orðið slétt af öllu sem
kallað er og skíði notuð upp á hvern dag,
minnsta kosti af þeim sem þurftu að ganga
á beitarhús og svo gengu menn bæja milli
og í Egilsstaði sem þá var orðinn verslunar-
staður. Margir voru því í þjálfun við að
bregða undir sig betri fæti á skíðum. A
þessum tíma og lengi eftir voru skíði mikið
notuð allan veturinn, sér í lagi af þeim sem
þurftu daglega af bæ.
Sá sem þetta ritar hélt dagbók um vetur-
inn og þess vegna get ég nú sett þetta á blað.
Sumardagurinn fyrsti var 19. apríl. I tvo
næstu daga var kalsaveður og snjóhragl-
andi, síðan betra, en þann tuttugasta og
fjórða var kominn snjóhraglandi undir
kvöldið, kaldur og hvass. Síðan komu hlý-
indi og sólbráð, mikið logn. Þann 28. apríl
var ekkert farið að draga til krapa og
vatnavaxta, snjórinn var svo þykkur og
mikil hvíta. Þá er svo að sjá að við Björn
Hólm á Rangá höfum ákveðið að ganga á
Beinageitarfjall daginn eftir. Það hefur ör-
ugglega verið uppfinning Björns. Ég
hringdi á bæi í Út-Fellum um kvöldið að
vita hvort einhverjir vildu taka þátt í
djamminu. Björn fór í Fljótsbakka til að
hringja í sveitarsímann í Eiðaþinghá og
kanna þátttöku. Þeir sem heimtust til ferð-
arinnar voru: Sölvi í Egilsseli, Björn Hólm,
Guðmundur á Fljótsbakka, Aðalsteinn í
Fossgerði, Björn Magnússon kennari á
Eiðum, Steinþór á Hjartarstöðum og Sig-
urður í Hleinargarði og sá sem þetta ritar.
Svo rann upp sunnudagurinn 29. apríl
sólbjartur, ekki skýtoddi á lofti, mikill hiti
og sólbráð. Þegar kom fram yfir hádegi
varð skíðaleiði afar þungt. Ég vaknaði
klukkan sjö, tók kúahey og lét út hesta.
Sölvi kom klukkan hálf átta. Við lögðum af
stað kl 8 og gengum í Fljótsbakka, þangað
kom Björn Hólm. Við gengum svo ásamt
Guðmundi á Fljótsbakka í Eiða og drukkum
kaffi hjá Bimi Magnússyni. Hann og Aðal-
steinn í Fossgerði bættust svo í hópinn. Frá
Eiðum var stefnan tekin framanvert við
Hjartarstaði og farið skáhalt yfir hjalla, ása
og hálsa. Á móts við Hjartarstaði kom
Steinþór í okkar hóp og Siggi í Hleinargarði
litlu utar og ofar. Næst er komið upp í
Hraundalskjaftinn. Á þessari leið var slétt
af öllu, lækir og árfarvegir sáust ekki. Við
stefndum á Beinahjallann neðst í fjallinu
sem á voru auðir klettar. Þar var stansað
stutta stund og borðað nesli. Af hjallanum
hófst afar löng og brött brekka sunnan í
fjallinu upp að rótum klettabeltis. Við bár-
43