Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2001, Síða 71

Saga um sjóhús
Valur SU, byggður á Brekku 1923.
ómálað. Þarna var nær eingöngu seld
matvara sem kom í sekkjum og trékössum,
úrval líklega í lágmarki, afgreiðslutími eftir
þörfum. Þessi viðleitni til verslunarreksturs
var gagnleg útaf fyrir sig en stóð stutt, um
15 ár að ég ætla. En rekstur K.A.S. var
erfiður og almenn þátttaka í félaginu naum-
ast fyrir hendi í Mjóafirði. Sitthvað íleira
hefur verið sýslað í Brekkupakkhúsi sem
kenna mætti til verslunar.
Frá því um 1940 hefur verið verslað
með olíur og bensín og skyldar vörur í og
við Pakkhúsið, seinni áratugina frá tönkum
og dælu og í sérstökum olíuskúr. Búnaðar-
félag Mjóafjarðar pantaði um áratugaskeið
tilbúinn áburð fyrir Mjófirðinga. Var hon-
um skipað upp í Pakkhúsið og afgreiddur
þar. Fóðurbætir var um hríð afgreiddur úr
Pakkhúsinu og í mörg ár voru þar seldir
gosdrykkir og tóbak við harla frumlegar
kringumstæður.
í Brekkupakkhúsi var tekið á móti salt-
fiski til útflutnings, að ég ætla í um það bil
fjórðung aldar, fram yfir 1940. Var þá
þurrfiskinum staflað, stundum stíað, í
Miðhúsið á báðum hæðum og hann síðan
metinn, ATH flokkaður og pakkaður til
útflutnings. Fiskitökuskipin komust ekki að
bryggju á þessum árum. Fiskinum var
skipað út í 50 kg umbúðum á bátum, sér-
stakri jullu til þess ætlaðri, ellegar á mótor-
bátum. Áður höfðu verið notaðir til þessa
flatbotnaðir prammar og man ég eftir þeim
síðustu - á þurru landi. Og forðum tíð var
fiskurinn fluttur laus í lestum skipanna,
allar götur til markaðslandanna í suðri. En
ekki man ég eftir því.
69