Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2001, Side 87

Nokkrar minningar frá hernámsárunum
Skálanes. Ljósm.; SGÞ 2001.
og annað heimilisfólk voru á neðri hæðinni
en hermennirnir lögðu undir sig þá efri.
Hallgrímur var oftast nefndur aðeins
Grímur af sveitungum sínum og kunningj-
um og verður svo gert hér. Haustið 1941
gisti eg næturlangt á Skálanesi. Elsti sonur
Gríms og Maríu heitir Oli. Hann var þá
heima. Óli talaði prýðilega ensku við her-
mennina.
Um kvöldið sem eg gisti þarna spiluðum
við „bridge“. Spilamennirnir voru tveir her-
menn, annar var ungur liðsforingi, officer,
og hinn var undirforingi, carpural, og svo
vorum við Óli með í spilamennskunni.
Óli var víst oft búinn að spila við her-
mennina og kunni því vel á allar sagnir á
ensku. Eg var þessu öllu ókunnugur og
vissi ekki einu sinni hvað spilin hétu á
ensku, hvað þá sagnimar — en þetta lærðist
furðu fljótt. Var mér þar mikil hjálp að Óla.
Við spiluðum til kl. tíu um kvöldið. Þá
var víst frítími hermannanna búinn. Svo
undarlega vildi til að eg stóð upp með
nokkum gróða á pappímum en gildandi
spiluðum við ekki eða með peninga til
greiðslu þegar upp var staðið.
Þessi ungi og myndarlegi liðsforingi,
sem spilaði við okkur þetta kvöld, varð úti
ásamt nokkrum liðsmönnum sínum á Eski-
fjarðardal seinna um veturinn 1942.
Viðskipti Gríms við hermennina
Grímur á Skálanesi var mikill skapmað-
ur, hreinskilinn og drengur góður. Eitt sinn
skeði það að eldur varð laus í einu af
herbergjum hermannanna á efri hæðinni.
Eldurinn var fljótlega slökktur enda fátt þar
inni sem eldfimt var. Þó skemmdist gluggi
þegar verið var að slökkva eldinn. Ekki
urðu frekari skemmdir á hæðinni nema í
þessu eina herbergi. Það þurfti að gera við
eða skipta um gluggann. Bretar ætluðu að
sjá um þessar viðgerðir að öllu leyti. Þeir
sendu þá einn af hersmiðum sínurn frá
aðalstöðvunum út að Skálanesi til að gera
við gluggann. Hann kom gangandi með
allþungan verkfærapoka þessa þriggja
klukkustunda leið. Þess skal getið að
85