Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2001, Side 109

Hreindýraveiðar
að láta upp á hestana og ganga vel frá öllu
kvaddi Friðrik mig með þessum orðum. „Ja
góði minn þeir halda á þessu í Aðalból því
ekki lætur þú þetta einn upp“. Það reyndist
orð að sönnu því mér gekk vel og slysalaust
í Aðalból þar sem ég tók ofan og hvíldi
hestana. Páll bóndi hjálpaði mér síðan að
láta upp aftur og heim var ég kominn með
mína tarfa seint á degi og hafði þá ferð mín
tekið fjóra daga og áfallalaus með öllu.
Þegar heim kom voru þessir tveir tarfar
sem ég kom með vigtaðir og reyndust
skrokkarnir af þeim vera 110 og 120 kg.
Þar sem skrokkunum fylgdu hausar og
skinn, lifrar og hjörtu sem ég hafði fengið
ríflega af þegar endanlega var gengið frá
veiðinni í klifjar var þetta mikill burður á
tvo hesta, enda reyndust hafa verið 150 kg á
öðrum hestinum en 120 á hinum. Það voru
kallaðar drápsklifjar.
Árið 1950 fá bæirnir í Hrafnkelsdalnum,
Aðalból og Vaðbrekka, svo fyrst leyfi til að
veiða sjálfstætt og er um að ræða 10 tarfa
gamla sem við megum fella. Eg er þá ennþá
aðeins með riffilinn sem ég fékk í
fermingargjöf, Winchester cal. 22, en Páll á
Aðalbóli er kominn með stóran herriffil,
cal. 30.06 í heilskefti en auðvitað aðeins
með járnsigtum. Sá galli var á þessu vopni
að það var miklum erfiðleikum bundið að
hitta með því. Með því að lýsa veiðiskapn-
um á þessum 10 dýrum gætu þeir sem
áhuga hafa fengið nokkra innsýn í það
hvernig þessi veiði og það sem í kringum
hana var fór fram.
Það er í kringum 10. september sem við
leggjum af stað í þessa veiðiferð. Farið er
frá Aðalbóli snemma dags, erum við ríðandi
með einn trússahest þar sem á var tjald,
nesti, svefnpokar, prímus til að hita á og
fleira dót. I stað þess að halda inn á Vestur-
öræfi til veiðiskaparins, eins og oftast var
gert á þessum tíma, fórum við austur á
Friðrik Stefánsson,fyrsti hreindýraeftirlitsmaður á
Austurlandi og kona hans lngibjörg Benedikts-
dóttir. Þau hjuggu á Hóli í Fljótsdal.
Ljósm.; Eyjólfur Jónsson. Héraðsskjalasafn Aust-
firðinga 92-60-604.
Fljótsdalsheiði, höfðum fregnað að hrein-
dýr væru komin áleiðis út í Eyvindarfjöll.
Við fundum hreindýrahóp utan og austan í
Grjótöldu sem er næsta alda innan við
Eyvindarfjöll. Við tókum af hestunum þar
sem okkur leist vel á að tjalda og slepptum
þeim, fannst ekki borga sig að reyna að
passa þá, enda ekki langt til byggða þar sem
við vorum og ekkert verra að stunda
veiðarnar gangandi. Við komumst fljótlega
í skotfæri við hreindýrahópinn, ég með
minn Winchester cal. 22, „long skot“ af
bestu gerð, Páll með herriffilinn, cal. 30.06,
107