Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2001, Qupperneq 128

Múlaþing
Ólafur Jónsson á Urridavatni.
Ljósm.; Héradsskjalasafn Austfirðinga.
væri og blindað. Liðinu var skipt í þrjá hópa
og hafði hver hópur lukt því ógerlegt var að
finna slóðir án þess. Þetta voru steinolíu-
brennarar og kallaðar fjárhúsluktir. Fóru
sumir inn og upp, aðrir beint upp. Við
skíðamennirnir fórum út og upp blámar og
með girðingunni að utan yfir ása og sund
upp að Rangá, fyrir neðan Bót, þaðan með
girðingunni inn undir Rangárbrú. A þeirri
leið fundum við fyrst slóð Sigga og héldum
henni með girðingunni þar sem hún lá niður
framan við LFrriðavatnsland, ofan undir
Selás, sem er næsti ás ofan við Urriða-
vatnið. í djúpri gontu í Selássundinu var
girðingin öll á kafi, þar hafði Siggi slysast
út úr girðingunni og hafði slóðin stefnu inn
á Hafrafellsblá. Mikið var hrópað og
hundum argað. Þama hittust leitarmenn
enda margir sem fundu slóðina um svipað
leyti. Þarna er víðlent sléttlendi og slóðin
var stopul í krókum og stórum hringjum á
blánni. Við dreifðum okkur um svæðið og
voru menn að finna slóðir sem lágu í ýmsar
áttir. Að lokum fannst slóð, rakleitt af
blánni, og liggur upp undir Grímstorfu, út
með fellinu og upp snarbratta brekku, utan
við ystu klettana. Jón á Urriðavatni og
Einar í Seli voru þá snúnir heim. Olafur og
Elís fóra á Þverhólagerðið, sem eru beitar-
hús frá Hafarfelli, og eru skammt neðan við
blána að vita hvort Siggi hefði komið þar.
Þeir fóru svo heim. Við hinir sjö hittumst
þarna neðan við torfuna; þá var byrjað að
hvessa. Sem við erum að plumast upp
brekkuna skellur á bylur með ofsaroki og
deyr á luktinni. Okkur tókst að kveikja með
því að grafa hana inn í skafl, en það dugði
skammt. Uppi var berangur. Þar reyndum
við að kveikja aftur með því að leggjast allir
kringum luktina. Eftir árangurslausar til-
raunir var því hætt.
Nú fóru hinir eldri og reyndari menn að
ráða ráðum sínum því komið þótti í óvænt
efni. Ofsaveður og varla stætt þama utan í
Björn Hólm Björnsson frá Rangá.
Ljósm.; Héraðsskjalasafn Austfirðinga.
126