Gerðir kirkjuþings - 2008, Síða 11

11
Ávarp dóms- og kirkjumálaráðherra, Björns Bjarnasonar
Kirkjuþing, orðið leiðir hugann aftur í aldir, þegar kristnir menn hittust til að ráða ráðum
sínum og koma sér saman um, hvernig boða ætti trúna á Jesú Krist.
Ég hef átt þess kost að heimsækja marga helgistaði. Einna áhrifamest hefur mér þó þótt
að koma á Aresarhæð við Akropolis í Aþenu, þar sem Páll postuli hélt sitt kirkjuþing og
sagði:
„Aþeningar, þið komið mér svo fyrir sjónir að þið séuð í öllum greinum miklir trúmenn
því að ég gekk hér um og hugði að helgidómum ykkar og fann þá meðal annars altari sem
á er ritað: Ókunnum guði. Þetta sem þið nú dýrkið og þekkið ekki, það boða ég ykkur.
Guð, sem skóp heiminn og allt sem í honum er, hann, sem er herra himins og jarðar, býr
ekki í musterum sem með höndum eru gerð.“
Ræða postulans er ekki aðeins merk vegna þess boðskapar, sem hún hefur að geyma,
heldur einnig vegna hugdirfsku ræðumannsins – að fara á slóðir Sókratesar til að snúa
mönnum til nýrrar trúar og túlka kenningar úr heimi gyðinga á þann veg, að þær festi
rætur í nýjum menningarheimi.
Dr. Sigurbjörn Einarsson, blessuð sé minning hans, ritaði greinaflokk í Morgunblaðið
fyrir ári og velti fyrir sér vilja veraldarinnar. Þar minnti hann okkur á, að Sókrates og
Kristur hefðu báðir verið dæmdir til dauða og stæðu þannig hlið við hlið og dr.
Sigurbjörn sagði upprisu Jesú einstæða staðfestingu á einstæðri vissu og þar með þá
endurskoðun á jarðneskri dómsniðurstöðu, sem ætti enga hliðstæðu. Kristin trú væri
hlutdeild í þeirri vissu og byggðist á henni. Þannig hefði hún fæðst og lifði til þessa dags.
Við tilkomu hennar hefðu orðið tímamót í andlegri sögu heimsins. Með útbreiðslu
kristninnar hefðu hebresk hugsun og grísk mæst og runnið í einn farveg, tveir öflugir
straumar úr ólíkum lindum.
Við getum enn þann dag í dag gengið um staðinn, þar sem Páll postuli hvatti til samruna
hinna öflugu, ólíku menningarstrauma undir merkjum kristninnar. Þar má standa og íhuga
gífurleg áhrif þessarar umbreytingar á alla framvindu heimssögunnar.
Eins göngum við um Þingvelli og eignumst hlutdeild í sögunni og samþykkt alþingis um
að kristni skyldi lögtekin á Íslandi. Til Þingvalla og Þorgeirs Ljósvetningagoða rekjum
við upphaf þess samruna heiðni og kristni, sem hefur mótað sögu og menningu Íslendinga
í meira en 1000 ár.
Í umræðum um frumvarp að nýjum grunnskólalögum á alþingi fyrir tæpu ári, vöknuðu
spurningar um kristnifræðslu. Í þingsalnum var ég spurður um afstöðu mína og vísaði ég
til eigin orða við útgáfu námskrár í minni tíð sem menntamálaráðherra, að við fram-
kvæmd skólastefnunnar bæri að halda í heiðri gildi, sem hefðu reynst okkur Íslendingum
best. Skólarnir hefðu vaxið úr jarðvegi kristninnar og þær rætur mætti aldrei slíta. Og ég