Breiðfirðingur - 01.05.2018, Qupperneq 128

BREIÐFIRÐINGUR128
húsgagnasmíði 1963 og starfaði við það í 30 ár. Var virkur í félagsmálum m.a.
formaður stjórnar verkamannabústaða í Mosfellssveit og í stéttarfélagi fólks í hús­
gagnaiðnaði. Seinna fór ég í Kennaraskólann og kenndi í 25 ár, var stjórnarmaður
í Kenn ara félagi Reykjavíkur og varaformaður síðasta árið.“
Kristbjörn gerir svona grein fyrir skrifunum um foreldra sína:
„Þessi ritsmíð hér á eftir byggist á alls konar sögum, sem styðjast við stopular
munnlegar heimildir að nokkru leyti. Kynslóð foreldra minna var ekki að flíka
því lífi sem hún bjó við í æsku. Aldrei heyrði ég þau kvarta undan hlutskipti sínu
svo ég heyrði. En auðvitað bárust til mín ýmsar upplýsingar í framhjáhlaupi.
Þau voru ófaglært verkafólk sem alltaf stóð sína plikt og skulduðu aldrei neinum
neitt. Þau sköpuðu mér frábært og heilbrigt heimili og gáfu mér gott fordæmi
með lífi sínu. Eins og sagði á einum stað í síðasta Breiðfirðingi, þá eiga fátæklingar
sér einnig sögu, ekki ómerkilegri en sögu karlanna í svörtu jakkafötunum með
klukku í vesti. Þessi frásögn var um eina þessara kvenna, hana mömmu mína, og
svo kemur frásögn um upphafsár pabba míns.“
Mamma
– stelpan frá Sandi
Katrín Sigurveig Guðgeirsdóttir fór úr foreldrahúsum barn að aldri til að vinna fyrir sér, í býtið einn dag snemma í maí 1938. Með lítið nesti
og gamla skó. Það var ekki
auðveld ferð framundan
út í hinn stóra heim,
framtíðin að mestu óráðin
og algjörlega háð lukku og
heppni með húsbændur.
Hún var rétt tólf
ára gömul frá því í
mars, y ngsta stelpan úr
Guðgeirs húsi á Hellis­
sandi. Hún var frekar Guðgeirshús.