Breiðfirðingur - 01.05.2018, Side 135

BREIÐFIRÐINGUR 135
snert á slátrinu og farið
snemma í háttinn. Hann
var fremur lítill eftir aldri
og laslegur en undarlega
dökkur allur miðað við
önnur börn og með tinnu­
svart hár.
Hafliði Svefneyjajarl
bað Önnu Kristínu að
taka strákinn í smátíma.
En hún sleppti aldrei
hend inni af þess um strák
eftir það og aldrei þáði
hún af sveit fyrir Adda og
það var hann sem gaf lífi
hennar gildi.
Skáleyjar eru lítil jörð
en gat samt brauðfætt
ótrúlega marga munna
með mikilli vinnu og
natn i. Voru það auð vitað
sjávarnytjar og önnur
hlunn indi sem héldu lífi í
fólki þar ásamt nauðþurftabúskap.
Hans rétta nafn, hans Adda, var Árni Bergmann Þórðarson, fæddur 8. sept­
ember 1919 að Sæbóli sem var nánast verbúð á Hellissandi. Rétt ofan við Kefla­
víkurvörina. Síðar tók Anna Kristín að sér systurdóttur sína, hana Lóu frá Hólum
í Reykhólasveit. Hún var úr stórum systkinahópi er bjó við mikla fátækt, jafnvel
á mælikvarða þess tíma. Lóa varð strax augna yndi (pabba síns) eða Bjössa eins og
hann var ævinlega nefndur í eyj unum. Sjálf eignaðist Anna Kristín Björnsdóttir
ekki börn og ekki maður hennar, sem var Sveinbjörn Pétursson (Bjössi) sjómaður
frá Svefneyjum.
Í Ytribæ ólst Addi upp og var hinn mesti fjör kálfur og glaðsinna mjög. En
húsin í Skáleyjum stóðu mjög þétt og svo stutt var milli húsa að stökkva mátti
milli þeirra. Sagt hefur verið að fjörið í stráknum gæti farið úr hófi enda nánast
Anna Kristín og Sveinbjörn Pétursson í Skál eyjum.