Breiðfirðingur - 01.05.2018, Síða 133

BREIÐFIRÐINGUR 133
fóru þær í heimsókn á Landspítalann þar sem Svava móðir þeirra var lang­
legusjúklingur.
Á þriðja degi mætti Kata fjölskyldu embættismanns þar sem hún var ráðin
sem vinnukona til tveggja ára. Katrín bar þessum hjónum alltaf vel söguna, en
vitað var að hún þurfti að ganga til erfiðra starfa nær alla daga. Launin voru fæði
og húsnæði.
Þess var gætt að hún lærði það sem fátæk börn þóttu þurfa að kunna í þá
daga. En Kata var þessum hjónum afar þakklát fyrir það að þau gáfu henni ný
fermingarföt þegar hún lauk störfum hjá þeim. Þá, 1940, var hún 14 ára og varð
að koma sér vestur á Sand til að láta ferma sig. Áður kvaddi hún móður sína sem
nú var komin á Grund þar sem hún dó 1943.
Nú, nær 80 árum eftir þennan tíma, þegar öll viðhorf til mannréttinda eru
gjörbreytt, er ekki óeðlilegt að spurt sé hvort vel hafi verið komið fram við þessa
barnungu vinnukonu. Að hún hafi ekki þurft að þola nein bolabrögð í þessu
húsi. En aldrei kvartaði mamma undan slíku.
Nokkrum vikum eftir ferminguna á Hellissandi kom fulltrúi hreppsnefndar
í heimsókn í Guðgeirshús með reikning frá Landspítalanum fyrir nokkurra ára
Katrín við vinnu sína hjá Sælgætisgerðinni Völu.