Tímarit Máls og menningar - 01.06.2016, Blaðsíða 7

B r é f S i g u r ð a r N o r d a l s t i l N ö n n u
TMM 2016 · 2 7
30/10 … Og í morgun barst mér fyrsta bréfið þitt. Takk fyrir það, ástin mín, það
huggaði mig og gladdi. Ég sá af því að þér líður betur en ég óttaðist. Það er líklega
vegna þess að þú hefur ekki, frekar en ég, áttað þig á því hvað það er að skiljast að
eilífu við þann sem maður elskar mest. Við erum ennþá svo uppfull af því sem við
fengum fyrir náð örlaganna að lifa saman að söknuðurinn hefur ekki náð fullum
tökum á okkur. Það gladdi mig að heyra hversu vel þér líður á heilsuhælinu og að
þú vonist til að safna kröftum þar. Ég ætla einnig, með reglusömu lífi og daglegri
vinnu, að safna nýrri orku. Núna finnst mér ég vera mjög veikburða og ónýtur.
Og þegar ég hugsa um síðustu 6 vikur get ég ekki annað en furðað mig á því …
Ástin mín, ástin! Hvernig ætti ég að geta tjáð með orðum alla ást mína til þín, alla
þjáningu mína yfir sorginni sem ég hef kallað yfir þig, allt þakklæti mitt fyrir það
sem þú hefur gefið mér, blíðu, atlot, ljós og hlýju og eld, sólskin og söng og blóm,
fegurð og hamingju, ekki hamingju draumanna heldur veruleikans, sjálfan hjart-
slátt lífsins. Hve tómleg og einskisverð er mér veröldin án þín. En þú vilt að ég vinni
og stefni upp á við – þá geri ég það þín vegna. Og þú verður einnig að reyna að verða
meiri og hamingjusamari mín vegna. Æðsta ósk mín er aðeins þessi, hamingja þín,
þroski þinn. Lifðu vel ástin mín.
Þinn Sigurður
Þegar elskendurnir sneru aftur til Kaupmannahafnar og Västerås hófu þau
að skrifa hvort öðru löng ástarbréf, næstum á hverjum degi. Bréf hans eru
varðveitt en ekki hennar. Á hinn bóginn er til dagbók frá árunum 1915–16
þar sem Nanna segir frá því sem á daga hennar dreif: „Ég kom til litla bað-
staðarins Alsbäck sumarið 1913 með Rut og börnunum. Ég fór þaðan með
hjartað fullt af tilfinningum í garð annars manns og bundin honum með lof-
Bréf Sigurðar Nordal til Nönnu Boëthius 30. október 1913.