Tímarit Máls og menningar - 01.06.2016, Blaðsíða 60

Þ ó r u n n J a r l a Va l d i m a r s d ó t t i r
60 TMM 2016 · 2
fordóma, þegar mér er gert slíkt tilboð. Allt er frjálst, hommar og lesbíur,
nema konan á alls ekki að vera eldri en karlinn, í gagnkynrænum sam-
böndum.
Ballake talar Fúlamál móður sinnar, súsú, frönsku og ensku. Hann myndi
blómstra á Íslandi og sætar stelpur berjast um hann. Vér fræðumst í ýmsar
áttir. Bara ég hefði ekki séð þessa hræðilegu kvikmynd um þýskar gamlar
kerlingar sem fara í sexferðir til Kenya. Get sko bara aldrei og alls ekki verið
þær. Er lús milli nagla eigin fordóma.
Með Ballake hoppa ég upp í leigubíla sem aðrir eru í. Jafnvel fimm, þá bara
troða allir sér saman og það er ósköp notalegt.
– Il y a place pour deux?
Svona þjappar fólk sér saman á ódýran hátt til að komast milli borgar-
hluta, því engir eru strætisvagnar. Borgina skortir slíkan samtímamunað,
sem og ruslabíla og sorphreinsikerfi, nema fyrir þá örfáu ríku sem hafi efni
á að borga. Conakry er ruslhaf, en aldrei er matarörðu hent og allt er sól-
þurrkað sem saltfiskur svo maður finnur ekki vonda lykt. Affallskerfi neðan
jarðar virkar vel. Hér ríkir plastöld. Mest allt ruslið á götunum er lúið plast,
langmest notaðir pelastórir vatnspokar sem fólk drekkur eins og úr plast-
brjósti, hreint vatn sem fæst keypt af konum sem bera það á bakka á höfðinu
til sölu. Öllu er umsvifalaust og umhugsunarlaust fleygt á götuna.
Það tekur tíma að venjast þessu, eftir allan ruslheilaþvottinn heima á
Íslandi, sem telur að umhverfisvernd einskorðist við að fleygja ekki rusli.
Guð veit hvað við höfum gert og gerum í og á sjó. Mér er alltaf um og ó á
laugardögum þegar ég set umhverfisvæna klósettsápuna í klósettið heima og
hugsa til þess hvað spýtist út í Faxaflóa af sápu eitur óþverra. Sýrustig hafsins
kringum Ísland drepur meter af kóralskóg neðanfrá á ári. Þingvallavatn
er stórmengað og borholur spúa eitri. Þessu er öllu ýtt af umræðuborðinu
hið snarasta eftir að smáfrétt birtist, sem og því að köld saltlaus hringiða
bráðnaðs íss snýst norðan við landið, sem gæti stöðvað Golfstrauminn. Við
teljum okkur góð því við fleygjum ekki rusli. Bara það væri svo einfalt.
Milljónirnar hér í Conakry búa þétt í hafi fátæklegra kofa. Stöku hús standa
eins og hamrar eða klettar upp úr hafi fátækra hreysa. Borgin er nær öll
slömm, fátækrahverfi. Kofarnir eru steyptir og byggðir úr múrsteinum,
þökin úr bárujárni, stundum slitnu og ryðguðu, bárujárnsplötum þá haldið
niðri með steinhnullungum. Leki þessi þök, ef þök skyldi kalla, setur fólk
plast á vissa bletti til að varna leka, og festir það líka með grjóti. Fólk bjargar
sér. Menn þurfa ekki svo marga fermetra því úti er ljúft og heitt.
Á labbi mínu um hin ýmsu hverfi varð fljótt ljóst að stofan og eldhúsið eru
utandyra. Fólk þarf bara svefnherbergi og klósett. Menn elda á trékolum úti
og selja gestum og gangandi mat með sér. Gaman að hanga úti, sitja úti, ekki
bara sumarkvöldin fjögur eins og heima í Reykjavík.