Tímarit Máls og menningar - 01.05.2018, Qupperneq 47

É g e r g a m a l l s n i l l i n g u r
TMM 2018 · 2 47
Ég var mjög taugaóstyrk, ég vissi ekki hvort þetta gæti orðið að bók. Loks
fór ég í gestaíbúð – þá var ég orðin fertug – skrifaði fleiri sögur sem mig hafði
lengi langað til að skrifa, m.a. um alkahólisma föður míns.
Ríkir listamenn, vinir mínir, buðu mér svo að skrifa í húsinu þeirra árið
1993, svo ég gæti klárað bókina. Það var æðislegt. Þau bara gáfu mér hús heilt
sumar. Ég var mjög heppin, svo margir hjálpuðu mér. Það tók mig mörg ár
að skrifa bókina og að koma henni út; ég fann ekki umboðsmann og sýndi
ritstjórum sögurnar sem sögðu að þær enduðu ekki, þær dyttu bara í sundur
og ég svaraði: Já, ég veit það, þær eru einsog lífið, molna í sundur.
Ég elska að ég muni aldrei lesa þetta viðtal afþví það verður á íslensku.
Cool for you (2000)
Þegar ég hafði skrifað Chelsea Girls, fyrstu bókina með sögum, vildi ég
skrifa meðvitaða skáldsögu, myndi búa fyrirfram til sambandið milli part-
anna og heildarinnar en ekki láta það gerast af sjálfu sér. Ég tók saman lista
af þeim sögum sem mig langaði að segja og ég dró þá sem átti að fjalla um
vinnu og stofnanir. Amma mín bjó á geðveikrahæli síðustu sautján ár lífsins
og ég ákvað að gera hana að sól bókarinnar, þessa konu sem bjó inná stofnun,
svo myndi ég skrifa um allar stofnanirnar sem ég hef verið kona inná og inní:
skóla, vinnur, heima, o.s.fr.v. Bókin endar á orðunum: „Mamma mín er enn
lifandi.“
Um daginn var bókin endurútgefin. Mamma mín dó í sömu viku.
The Importance of Being Iceland (2009)
Ég var svo spennt fyrir Íslandi á tíunda áratugnum og vildi auðvitað skrifa
um landið en engin útgáfa sem ég skrifaði fyrir hafði áhuga. Svo ég ákvað að
nota titil ritgerðar sem enginn vildi birta sem bókartitil og í bókinni myndi
ég skrifa um Ísland og fella inní bókina öll ritgerðaskrif mín og önnur skrif
en skáldskap. Ég héldi striki mínu og sæi um það sem mér þykir vænst um
og með titlinum sæi Ísland um þrátaflið við útgefendur.
Inferno (2010)?
Ég varð að skrifa um hlutskipti rithöfundarins og ég varð líka að skrifa bók
sem útskýrir hver Eileen Myles er þar sem hún hættir ekki að vera söguefni
bókanna minna. Ég þurfti vettvang til að útskýra að hún er skáld og hvernig
það gerðist að hún varð skáld og hvað það þýðir.
Þegar ég hitti þig í fyrrasumar [2016] varstu að skrifa nýja bók.
Já og nú hef ég lokið við bókina – minningar hundsins míns Rosie. Okkar
samband er það lengsta sem ég hef átt, frá 1990 til 2006. Bókin heitir After-
glow, a memoir.
***