Tímarit Máls og menningar - 01.05.2018, Qupperneq 94

A u ð u r S t y r k á r s d ó t t i r
94 TMM 2018 · 2
setið á þingi og er þess vegna treyst fyrir því vandaverki að hafa eftirlit með
talningunni.
„Já,“ segir Árni, „Ég verð að taka undir þetta hjá Jónínu. Það gerði taln-
inguna óvenju snúna hvað Jóndi var duglegur að koma út og inn. En að lokum
náði hann nú talningu.“
„Já, hann gerði það nú,“ segir Jónína, „og líka Stefán, hann kom hér í
dyrnar þegar æfingar voru hálfnaðar svo hann taldist með.“
„Og hvað erum við þá að tala um, svona á mannamáli?“ spyr Foringinn og
vill nú fá svar við einfaldri spurningu.
„Jú, þegar allt hefur verið talið og teygt og togað eins og hægt er þá eru
þetta þrír í öðru veldi og fjórir í öðru veldi, hvorki meira né minna. Afskap-
lega fallegar tölur,“ segir reiknidoktorinnan.
Margir pottverjar glenna upp augun yfir svo hárri tölu um miðjan febrúar,
í myrkur-, flensu- og sýklatíð. Níu karlar og sextán konur. Sjálf Pýþagórasar-
reglan mætt á staðinn. Tuttuguogfimm skrokkar samtals. Það er bara tölu-
vert. Ánægjukurr stígur upp frá hópnum í pottinum.
Mér kemur allt í einu í hug kanadíska könnunin sem sýndi að magnið af
þvagi í heitum pottum er þrefalt meira en í laugum. Þrefalt meira! Það þýðir
að í 10 manna heitum potti, sem tekur um 2000 lítra af vatni, eru 0,027 pró-
sent hland. Það er hálfur lítri.
Ég ákveð að hafa ekki orð á þessu. Ekki núna og ekki heldur síðar. Svona
upplýsingar eru friðarspillar.
Brátt verður upplausn hjá Vinum Dóra þegar fólk tínist upp úr pottinum
og heldur sitt í hverja áttina. Sumir ganga beint inn í búningsklefana án
frekari umsvifa; aðrir drolla áfram, ýmist í sánunni, gufubaðinu, öðrum
potti eða kalda pottinum. Ég fer ofan í þann síðastnefnda, leggst á botninn,
tel hægt upp að tíu og vippa mér síðan snöggt uppúr. Hjartað sem tók and-
köf í ísköldu vatninu nær sér hægt á strik og samanskroppin húðin réttir úr
sér með auknu blóðstreymi um æðarnar. Endorfínið þýtur. Mikið svakalega
er þetta gott!
Nokkrir karlanna hafa stillt sér upp við norðurtröppurnar í barnalauginni
og kalla til Gylfa sem stendur í efstu vesturtröppunni:
„Alles klar, herr kommissar! Lát vaða! Haben sie graben sie, bitte! Schnellen
und Schnell! Aber boten nicht schraben, bitte!“
Gylfi stingur sér ofan í laugina og lemur sig áfram með fótunum milli
stiganna með miklum bægslagangi. Þegar hann nær yfir kalla hinir: „Hætta!“
Þá hættir Gylfi að busla.
Í útiklefanum víkja sundhettur af höfðum og sundbolir af kroppum. Hár
er þvegið og síðan greitt og blásið. Klæði eru týnd af snögum og fest á líkami.
Andlitin fá ýmis konar smyrsl og farða. Í anddyrinu rekst ég á nokkra karl-
menn sem eru búnir að þvo sér og klæða og eru líka á leiðinni út. Ég þekki
ekki þessa kappklæddu menn fyrir sömu menn. Ég veit ekki hvort þeir þekkja