Ófeigur - 15.08.1950, Side 34

34
ÓFEIGUR
skrílnum á torginu og freista að tefja störf þingsins
með þeim hætti lengur en með málþófinu. Að lokum
tókst forseta að koma ró á í salnum. Var umræðum
skjótt lokið og hófst atkvæðagreiðsla. Allir Sjálfstæðism.
fylgdu tillögu um að ganga í Atlantshafsbandalagið.
Kommúnistar voru allir á móti. Þeim fylgdu að málum
tveir Alþýðuflokksmenn, Hannibal Valdimarsson og
Gylfi Gíslason. Þá bættist og Páll Zophoníasson í hóp
með kommúnistum, en Hermann Jónasson og Skúli Guð-
mundsson sátu hjá. Var þetta góð spegilmynd af ástand-
inu, að fimm þingmenn, kosnir af ráðsettum bændum
og borgurum skyldu geta lagzt svo lágt, að fylgja mál-
stað, sem kommúnistar höfðu valið sér og talið svo
þýðingarmikinn fyrir stefuna, að þeir gerðu sig að
beinum illræðis og upphlaupsmönnum fyrir. Gylfi Gísla-
son kom fram fyrir deild Rússa í háskóla Islands. Páll
Zophoníasson af því að hann ann öllu því sem er á-
hugaefni kommúnista, án þess að þekkja þær hugsjón-
ir, sem auðga sálarlíf einstakra byltingarmanna. Her-
mann Jónasson var nú kominn á sjöunda ár sem von-
biðill kommúnista um forstöðu í vinstristjórn. Þótti
honum nokkur von um að stjórnin kynni að falla á
málinu og honum að opnast leið til metnaðar. Kom-
múnistar létu í þetta sinn sem þeir gerðu veg formanns
Framsóknar allmikinn. Sýndi upphlaupsskríllinn honum
sérstaka virðingu og tillátssemi, er hann gekk af þing-
fundi þennan dag, þó að þeir þingmenn, sem höfðu hegð-
að sér eins og mönnum var samboðin, gætu ekki kom-
izt ómeiddir til heimila sinna nema undir lögregluvernd.
Um Skúla Guðmundsson og Hannibal Valdimarssson
var það að segja, að þeim gengu ekki mannlýti til sinn-
ar framkomu, heldur þverbrotin skapgerð og þröng-
sýni, sem heppilegri lífskjör hefðu getað strokið af
sálarlífi þeirra. Jón pálmason kom heill á húfi úr sínum
hættulega forsetastól. Hafði hann mjög vaxið af lægni
sinni við stjórn þingsins þessa daga. Erfitt er að
segja, hver slys kynnu að hafa hlotizt af kvöldfundi
eftir dagsetur 29. marz 1949* Þegar æsingamar voru
sem mestar úti á torginu og grjótflaugar inn á salar-
gólfið, var ég svo settur, að ég sá auðveldlega yfir neðri
deild og alla þingmenn í sætum sínum. Nú voru allir
sæmilegir menn úr þrem borgaraflokkum innilega sann-
færðir um, að flokkur kommúnista væri með öllu óhæf-