Ófeigur - 15.08.1950, Síða 61

ÓFEIGUK
61
þjóðin bæri enga ábyrgð á verkinu. Um þetta er tvennt
að segja. Slíka ósk geta menn sem vantar manndóms-
tilfinningu borið fram. Auk þess mundu Bandaríkin
aldrei fullnægja svo auðvirðilegum óskum. Land sem
er hernumið er algerlega á valdi sigurvegarans, ef hon-
um þóknast að beita þeim rétti, sem býr í sverðs-
eggjunum. Með því að knýja Bandaríkin tií þvílíks her-
náms væri gerð ýtrasta tilraun til að eyðileggja alla
sjálfstæðisbaráttu þjóðarinnar, sem hefir staðið í meira
en heila öld. Þeir menn sem vilja heldur láta hernema
sig til að vera ábyrgðarlausir um örlög sín, fremur en
að gera varnarbandalagið á frjálsmannlegum grund-
velli eru ekki hæfir til að vera borgarar í frjálsu landi.
En jafnframt verður að minnast þess að Bandaríkin
munu aldrei hernema fsland, nema ef svo ætti að nefna
sókn Engilsaxa til að hreinsa Rússa burtu af landinu
eftir að komið væri út í heimstyrjöld. Hættan fyrir
fsland, ef þjóðin fylgir línu Eysteins Jónssonar út i
stríðið, er í því fólgin, að þá verður landið opið og varn-
arlaust, þegar hin austræna bylgja skellur yfir þjóðiná.
Truman safnar bandamönnum móti Rússum af því að
Rússar virða ekki rétt þjóðanna til sjálfstæðrar tilveru
og innlima löndin bæði með lymsku og valdbeitingu.
Ef Bandaríkin hersettu ísland, fyrir íslendinga, og fyr-
ir allar frjálsar þjóðir, þá væri það ef til vill betra fyrir
vesturlönd, heldur en að bíða eftir austrænni hersetu
en þessi eina hertaka gerði Bandaríkjamenn brotlega
á sama veg eins og Rússar eru áfeldir fyrir. Munurinn
væri að vísu mikill. Önnur þjóðin hefði hersett eitt smá-
ríki en Rússar hálfan heiminn. En brot er brot, þótt
í litlu sé á mælikvarða stórveldanna. íslendingar mega
þess vegna vita með vissu, að Engilsaxar láta landið
bíða Rússa opið og óvarið fremur en beita valdi. Þeir
líta sennilega á línu hins algera varnarleysis íslenainga
eins og ákveðna tilraun til að koma í framkvæmd þjóð-
arsjálfsmorði, en hindra ekki þann verknað með því
að fremja sjálfir það brot, sem þeir áfella aðra fyrir.
Jafnframt þessu má benda á, að Bandaríkin hafa aldrei
reynt að misnota aðstöðu sína til að beygja Islend-
inga undir vilja sinn með óbeinum aðgerðum. Ekkert
væri auðveldara fyrir Bandaríkin heldur en að freista
að fá óbein áhrif um meðferð íslenzkra mála með því
að láta skilyrði fylgja bak við tjöldin í sambandi við