Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.09.2004, Síða 128

Tímarit Máls og menningar - 01.09.2004, Síða 128
Tónlist því að skilin á milli hefðbundinnar menningar og dægurmenningar hafi smátt og smátt verið að fjara út. Það hafi verið að gerast með „mjög skýrum hætti í myndlist, leiklist, tónlist, bókmenntum og fleiri sviðum menningar síðustu ára- tugi.“ I leiðaranum var sagt að færa mætti rök fyrir því „að hin gamla skipting heyri fortíðinni til og eðlilegt sé að fjalla um menningarlífið og hina mismun- andi þætti þess í einni heild. Þau sjónarmið hafa verið uppi á menningarritstjórn Morgunblaðsins síðustu árin að með þeim hætti mundi Morgunblaðið endur- spegla betur raunveruleikann í menningarlífi okkar um þessar mundir.“ Því var ákveðið að sameina umfjöllun um alla þætti menningarlífsins á vettvangi einnar menningarritstjórnar á sama svæði aftast í blaðinu. Það er alveg rétt að tímarnir hafi breyst. Ég man eftir því þegar haff var við mig útvarpsviðtal þegar ég var tólf ára vegna þess að ég hafði verið svo duglegur að spila á píanó. Einhver karlfauskur tók viðtalið og spurði mig þessara venju- legu spurninga, hvort mér þætti gaman í skólanum, hvort ég væri nervus þegar ég kæmi fram, hvað ég æfði mig mikið og hvert væri uppáhalds tónskáldið mitt. Svo sagði hann: „Jæja, Jónas, nú ætla ég að spyrja þig samviskuspurningar. Hlustarðu á popp?“ Málrómur hans var eins og hann væri að spyrja mig hvort ég hefði átt sam- neyti við Satan. Ég man ekki hverju ég svaraði, en það kom fát á mig. Popp var lágmenning og ég gat auðvitað ekki verið bendlaður við það, þótt leynilega þætti mér poppið alveg ágætt. Ég held ég hafi svarað þessu á þann veg að poppið væri „ókei“, en það yrði samt að vera sæmilega vitsmunalegt til að ég fílaði það. Klass- ísk tónlist væri auðvitað miklu merkilegri. Frík í tónlistarskóla Á þessum tíma skiptust tónlistarmenn í tvær andstæðar fylkingar. Poppararnir voru vinsælu tónlistarmennirnir en við hinir vorum utangarðsmennirnir. I skól- anum þótti alveg ótrúlega hallærislegt að læra á píanó, og aðeins frík fóru í tón- listarskóla. Gufan var eina útvarpsstöðin og flestir hötuðu hana fyrir sinfóníu- gargið sem þar var spilað allt of off. Sinfóníuhljómsveit Islands hélt reglulega tónleika á fimmtudagskvöldum, yfirleitt tvisvar í mánuði, en þó sjónvarpið væri í fríi þessi kvöld var aðsóknin stundum dræm. Nú er öldin önnur. I hverjum mánuði eru haldnir ótrúlega margir tónleikar, sérstaklega á höfuðborgarsvæðinu. Tónlistarskólar skipta tugum og Sinfóníu- hljómsveit íslands er farin að keppa við erlendar ofurhljómsveitir. Klassíkin þykir ekki lengur asnaleg, og það er sjálfsagt mál að börn séu send í tónlistar- nám. Björk er orðin heimsfræg og enginn skammast sín fyrir rokkið lengur. Mörkin á milli dægurtónlistar og sígildrar tónlistar eru orðin óljós; Sigrún Eðvaldsdóttir og félagar spila með Björk og gamlir popparar á borð við Finn Torfa Stefánsson, Kjartan Ólafsson og Áskel Másson eru orðnir að virðulegum tónskáldum. Rokkararnir eru búnir að láta klippa sig og hámenningartón- skáldin Hjálmar H. Ragnarsson, John Speight og margir aðrir eru frjálslega síð- hærðir. Suður-amerískur popptaktur heyrist í píanókonsert eftir Atla Heimi 126 TMM 2004 ■ 3
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132

x

Tímarit Máls og menningar

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.