Tímarit Máls og menningar - 01.09.2005, Blaðsíða 9

Moldin syngur ekki alltaf
Hvítárbakka 16/2 1929
Góði drengurinn minn! Hjartans þakkir fyrir þín góðu bréf og allt ann-
að. (Byrja ég nú ekki eins og gömul kona!) [...]
Vertu nú ekki reiður við mig. Ég sýndi Kristni kennara Andréssyni,
en hann er manna vitrastur, nokkur kvæði eftir þig og mér er óhætt að
segja að honum fannst mjög til um þau. Þau eru nú hjá honum og hann
hefur lofað mér að fara betur gegnum þau og segja mér enn betur álit
sitt. Hann vildi að þú gæfir út bók, en ég sagði honum að það væri ekki
það, sem um væri að ræða, heldur hitt, hvaða lífsstefnu þú ættir að taka.
Gerðu nú bón mína ef þú getur, komdu hingað og talaðu við hann, hann
hefur meira vit en margir til samans. Mig langar svo að þú gerir það sem
veitir þér gæfu, ó mig langar mikið til að þú gerir það sem veitir þér gæfu
og frægð, mig langar til að þú berir fram í ljósið allt það sem ég vissi feg-
urst en náði aldrei. Minnstu þess. Guðs friði. Þín R.M.
Svarbréf Guðmundar er ódagsett og skrifað smátt og þétt á pínulítil rúðustrikuð
blöð:
Elsku Ragnheiður mín. Ég hef fengið bréfið frá þér, og ég þakka það eins
og allt annað sem þú hefur gefið mér.
En það er ekki hægt, þetta sem þú talar um. Þú minnist á hamingju
og frægð. Fer það saman? Eru frægir menn alltaf hamingjusamir? Já og
TMM 2005 • 3
7