Heimsmynd - 01.08.1994, Síða 61

fórst, né við hvem þú talaðir. Skemmtilegast
við London er hins vegar að setjast niður og
fá innblástur við það að horfa á fólksflóruna.
Þess sakna ég verulega. Þótt maður sjái róna í
London hugsar maður ekki með sér - þetta
er róni. Hann er bara einn af þessum fjöl-
mörgu, skrautlegu karaktemm sem setja svip
sinn á umhverfið."
Les setur upp meðaumkunarsvip: „Eg er
greinilega kominn lengra en Alex. Eg er að
aðlagast. A endanum tekst manni alltaf að
skríða í sína holu. Það á ekki eingöngu við á
Islandi heldur myndi eiga við hvar sem mað-
ur væri hugsanlega staddur í heiminum.
Annars var ég að tala við breska vinkonu
mína um daginn sem búsett er hér og við
komumst að sameiginlegri niðurstöðu; Is-
land lætm' mann horfast í augu við sjálfan sig.
Þetta er kröfúhart land. Það er alltaf hægt að
finna afsakanir fýrir öllu í stórborg sem Lond-
on, ekki á Islandi. Ef til vill hefur hátt verð á
hlutum eins og áfengi eitthvað með þetta að
gera,“ segir hann kíminn, „ég meina það
kostar dálítið mikið ef fólk ætlar að skreppa
eitthvað út, hafe það notalegt og slaka á.“
Alex: „Maður má samt ekki detta niður í nei-
kvæðar hugsanir. Island hefur það þó fram
yfir mörg lönd að vera fijálst. Maður getur
gert nánast allt sem mann langar tiL“
Ertu sammála honum, Les?
„Eg er það,“ segir hann hiklaust. En þar sem
Alex liggur svo mikið á hjarta látum við hann
boma þessa umræðu. „Þú ert í raun eins frjáls
og þú vilt. Hafir þú áhyggjur af umtali fólks er
það þittvandamál."
Fyrir utan að vera Skotar og ástfangnir af ykk-
ar íslensku konum eruð þið með ólíkindum
lík lífsviðhorf. Hversu djúpt er á vináttu ykk-
ar?
Les: „Eg lánaði Alex pening fýrir sex árum og
hann hefur ekki borgað mér enn.“ Þeir horf-
ast í augu og hlæja báðir. Eg er ekki viss um
hvort það sem Les segir á við rök að styðjast,
eða hvort hér er á ferðinni hinn hefðbundna
breska háð. Eins og kemur svo í ljós þegar
báðir skellihlæja að svipnum á mér. Svo ég
held bara spumingunni áfram. Segist hafa
heyrt að forsendur fýrir vinskap karlmanna
sem kynnast á fullorðinsárunum, byggist oft-
ast á peningum ellegar að þeir hafi verið
hrifnir í sömu konunni. Og þessir tveir em í
það minnsta hrifnir af konum frá sama landi,
svo ég varpa þessu fram.
Les: „Þetta er ekki svona dramatískt hjá okk-
ur. Við kynntumst nánar tíltekið í Tóýkó á
tímabili sem við störfuðum báðir sem fýrir-
sætur. „That was it.“ Vtð náðum strax saman
og eyddum saman fimm góðum vikum, sæll-
ar minningar. Reyndar kallaði hann mig fýrst
Astralann, en égfýrirgefhonum það.“
Alex: „Eg hef alltaf verið á ferð og flugi.“
Les: „Eins langt frá ábyrgð og þú mögulega
getur.“
„í London vorum við alltaf góðir vinir, þótt við
værum að rækta sambönd okkar við
konurnar okkar. Til marks um það halda
fyrrverandi konurnar okkar beggja
enn góðum vinskap"
Heimsmynd / ágúst - september (61