Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1955, Blaðsíða 196

1955
— 194 —
komu K. St. G. á sjúkrahús Akureyrar
var hann meðvitundarlaus og glær
vökvi (heilamænuvökvi) rann út um
eyru hans. Auk höfuðkúpubrotsins var
hann einnig með opið lærbrot. Ekki
þótti ástæða til krufningar, þar eð
ekki var neinn vafi á dánarmeini K.
St. G. 4. 13. september. Þ. G., 40 ára
karlmaður, kyndari á b/v Kaldbak
E. A. 1, var staddur í Bremerhaven á
Þýzkalandi. Varð fyrir sporvagni og
meiddist svo mjög, að hann lézt 2 dög-
um síðar, án þess að hafa komizt til
meðvitundar. 5. 17. nóvember. F. .1.,
40 ára karlmaður, hvarf að heiman um
nóttina 17. nóvember, og leitaði lög-
reglan o. fl. allan næsta dag án árang-
urs. Var fenginn lögregluþjónn með
sporhund frá Reykjavík hinn 18. nóv-
ember að kvöldi, og rakti hundurinn
slóð F. J. upp að býlinu Rangárvellir
og þaðan niður með Glerá og niður á
svokallaða togarabryggju. Ekki varð
þó neinn árangur af leitinni að þessu
sinni, en hinn 15. desember sáu verka-
menn, sem voru að vinna við fyrr
nefnda togarabryggju, lík í botninum
hjá bryggjunni, og var lögreglunni
þegar gert aðvart. Líkið reyndist vera
F. J. Þar eð F. J. hafði verið þung-
lyndur mjög undanfarna mánuði, áður
en hann hvarf, og ekki voru nein
grunsamleg atvik við hvarf hans, þótti
fullvíst, að hann hefði drekkt sér, og
því engin sérstök ástæða til réttar-
krufningar. Líkið var orðið mjög mar-
flóétið á höfði og útlimum. Auk þessa
voru rannsökuð 4 blóðsýnishorn vegna
alkóhólsinnihalds og sent einu sinni
blóðsýnishorn til Rannsóknarstofu Há-
skólans við Barónsstig vegna barns-
faðernismáls.
Vestmannaeyja. Mannskaðarannsókn
fór fram einu sinni á árinu.
22. Sótthreinsun samkvæmt
lögum.
Tafla XXI.
Aðeins einu sinni á árinu var sótt-
lireinsað heimili utan Reykjavíkur, og
var það í Kleppjárnsreykjahéraði
(vegna berkla). Til þess var fenginn
sótthreinsunarmaður úr Reykjavík. í
Rvík bar til nýlundu, að þar var 6
sinnum sótthreinsað vegna mænusótt-
ar, og mun það hafa verið gert til
eftirlætis sótthræddu fólki. Verður að
telja, að slikt heyri fremur til geð-
vernd en sóttvörnum.
23. Húsdýrasjúkdómar.
Reykhóla. Töluverð óáran i sauðfé
og kúm. Kenna menn um slæmum
heyjum frá óþurrkasumrinu.
Grenivíkur. Nokkuð bar á slapp-
leika í kúm (doða) um burðinn. Bólu-
sett eru nú líflömb á hverju hausti
gegn garnaveiki, og hafa menn yfir-
leitt trú á, að slík bólusetning komi
að góðu gagni.
Djúpavogs. í ársbyrjun fór mikið
að bera á niðurgangspest i sauðfé, en
eingöngu i lömbum (gemlingum). Hún
var mjög skæð og drap mörg þeirra,
áður en bændur fóru að átta sig á
þessu. Þetta var álitið „hnýslasótt“-
Bændur gáfu lömbunum súlfagúani-
dín, og batnaði þeim fljótt og örugg-
lega af því, ef það var nógu fljótt gef-
ið. Þessi veiki var mest í Geithellna-
hreppi og Strýtu í Búlandshreppi-
Stakk sér einnig víða niður i Beru-
neshreppi. Þegar kindur voru komnar
í hús i vetur leið, byrjaði veikin aft-
ur — fyrst í Geithellnahreppi, síðar
víða innarlega á Berufjarðarströnd.
Nú voru bændur viðbúnir og gáfu
meðalið tafarlaust, enda drapst aðeins
eitt lamb á fyrsta bænum, sem hún
herjaði. Mér skilst á bændum, að þessi
veiki hafi verið óþekkt hér, þar til í
fyrra. Þess skal getið, að ég hef engar
fregnir af húsdýrasjúkdómum í Breið-
dal. Lungnabólga í gripum gekk eins
og faraldur á sumum bæjum i Beru-
neshreppi um vorið, enda miklir vor-
kuldar. Sums staðar skæð. Doðinn er
annars langalgengasti kvillinn í hús-
dýrum hér um slóðir. 1 fyrra a. m. k.
fékk því nær hver kýr meiri eða minni
doða um burð. Kalkupplausn subcu-
tant gefst yfirleitt vel. Undarlegra
fannst mér, hvað margar ær fengu
doða um burð. Þetta var algengast >
Álftafirði, og drápust þar nokkrar
kindur úr doða. Kom líka fyrir innar-
lega á Berufjarðarströnd. E. t. v. eru
áraskipti að þessu, en verið getur, að