Rit Landbúnaðardeildar : B-flokkur - 01.10.1953, Síða 34

32
arnar voru algeldar, lambsgotur eða dilksugur, en minnst áhrif hefur
það haft á þyngd og lögun beinanna.
Samanburðurinn á algeldu gimbrunum og lambsgotunum er sérstak-
lega athyglisverður. Því nær enginn munur er á þroska þessara flokka,
neina á fitunni, bæði mör og yfirborðsfitu fallanna. Þótt lainbsgoturnar
gengju lamblausar allt sumarið og hcfðu því átt að fá tækifæri til þess
að fitna vel, þá hcfur þcim ekki teldzt að safna jafnmikilli fitu og
algeldu gimbrarnar gerðu, því nokkuð af næringu þeirri, sem þær tóku
ti! sín yfir sumarið hcfur gengið til þess að bæta upp það tap, sem hinir
ýrnsu líkainsvefir hafa orðið fyrir, síðast á meðgöngutímanum og um
burðinn. Sú næring hefur næstum öll verið tekin af þeim hluta næringar-
forðans, sem ella hefði gengið til fitumyndunar, því í sauðkind, sem er
að vaxa, sitja bráðþroskuðustu vefir og líkamshlutar ávallt fyrir þeirri
næringu, sem fyrir hendi er á hverjum tíma í blóðinu, en þeir sein-
þroskuðustu — hér er fitan —verða harðast úti, Pálsson og Vergés
(1952).
Samaiíburðurinn á algeldu gimbrunum og lambsgotunum er sérstak-
sýnir ljóslega, að til mj ólkurmyndunarinnar, sem gengið hefur til þess
að næra lömbin yfir sumarið, hefur gengið svo mikill hluti af þeirri
næringu, sem gimbrarnar tóku til sín og meltu, að enginn vefur skrokks-
ins hefur fengið næga næringu til eðlilegs þroska. Harðast hefur fitu-
vefurinn orðið úti, þar næst vöðvarnir og svo beinin. Beinin náðu að
vísu eðlilegum lengdarvexti, en náðu ekki að vaxa á þykktina alveg
eins og þeim var eðlilegt.
Áhrif á hæð háþornsins, S. Tafla 19 sýnir hæð háþornsins (S) á næst
aftasta brjósthryggjarlið í A-, B- og C-flokkum. Þetta inál er aðeins lægst
í C-flolcki, 4.4% lægra en í A-flokki. Þessi munur er ekki raunhæfur i
95% tilfella.
Ályktunarorð.
Niðurstöður þessara rannsókna hafa leitt það í ljós, að lambsgot-
urnar hafa beðið lítinn hnekki við að ganga með fóstri, fæða það al' sér
og missa það nýfætt. Samanburður á lambsgotunum og algeldu gimbr-
unum bendir til, að enginn munur sé á heildarþroska hinna lífsnauðsyn-
legu líffæra, innvflanna, hauss og fóta þessara flokka. Föll lainbsgotn-
anna eru aðeins léttari en algeldu gimbranna, en sá munur er þó minni
en svo að vera raunhæfur í 95% tilfella. Þegar þroski hinna einstöku
vefja fallanna, beina, vöðva og fitu er borinn saman í þessum flokkum,
kemur í Ijós, að enginn raunhæfur munur er á lögun eða þunga heina né
á vöðvaþroskanum. Hins vegar er allmikill raunhæfur munur á þykkt
yfirborðsfitulagsins við aftasta rif, einkum þó ofan á baki, á þann veg,
að algeldu gimbrarnar eru feitari en lambsgoturnar. Má því ganga vit frá
því, að sá litli munur, sem var á fallþunga lambsgotnanna og þeirra
algeldu, þeim siðarnefndu í vil, orsakist eingöngu af því, að föll lambs-