Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2009, Side 159

Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2009, Side 159
„Um stundarsakir settir af Guði í þennan heim...“ Hann getur hvílt sig eptir sitt erfíði. Honum verður hvíldin eilíft fagnaðarefni, honum veitir hún frið og fógnuð og krapta hins eilífa lífsins, því að verkin hans fylgja honum, trúlega unnið æfístarf í hógværð og auðmýkt og kyrrlátum guðsótta og samviskusemi fylgir honum og veitir honum hlutdeild í ffiði og endumýjun hinnar eilífú sælu hvíldar. „Sælir eru hinir framliðnu sem í Drottni em dánir.“ Hverjir segja það hjer með meiri innilegleik en þjer heimilismenn og ástvinir hins liðna, sem hann ætíð var eins og ljúfasti og besti faðir og bar svo innilega kærleiksríka umhyggju fyrir. Þjer þekktuð hann best, þekktuð hann í hans daglega lífi, hversu hann fram gekk með staðfestu í ráðvendni og guðsótta og grandvarleik Guðs og vildi ætíð koma fram til góðs í orði og verki, eigi að eins yður heldur öllum sem eitthvað leituðu hans, hversu lund hans og líf var hreint og vandað, yfírlætislaust og heiðarlegt og hversu ljúft og öruggt skjól hann veitti, eptir því sem mennimir annars geta veitt. Þjer fínnið sárt til þess, hversu mikið er misst, þar sem hann er liðinn, hversu mikil og göfug prýði er horfín af heimilinu, hversu bert er eptir, þegar skjólið, sem hann veitti, er fallið niður, hans góðmannlega, sívakandi umhyggja fyrir velferð yðar horfm, hans glaðlega, látlausa, upplífgandi viðmót ekki lengur til að finna. Vissulega fínnið þjer sárt til þess, hvílíkt ógnar skarð er hjer orðið. En vissulega unnuð þjer honum svo, að þjer þó fagnið yfír því að hann hefur fengið hina eilífú hvíld og frið og er laus við allt stríðið hjer. Hver sem elskar, vill ástvini sínum allt hið besta þó að það kosti mann sjálfan erfiði og stríð eða jafnvel sorg, og hvað getur honum verið betra en friðurinn og hvíldin, sem hann nú hefur fyrir Guðs náð hlotið, þar sem hann er í Drottni dáinn. Vissulega vilduð þjer öll, að honum gæti liðið sem best yðar á meðal, en slíka vellíðan gátuð þjer eigi veitt, sem hann nú hefur öðlast. Innsigli Eiriks á Vífilsstöðum frá miðri 19. öld. Ljósmynd: Greinarhöfundur. Vissulega vilduð þjer geta haldið honum sem lengst hjá yður, þrátt fyrir það, þó að hann hvildi sjúkur og þjáður á sóttarsænginni. Yður fannst hann eins og góður andi á heimilinu, sem leiddi einhverja svo ljúfa blessun yfir heimilið, þó að líkaminn væri svo sorglega bilaður. Þjer vissuð að aldurinn var orðinn hár og ekki gat annað verið, en innan skamms yrði hann að fara hjeðan, en ellin hans var annmarkalaus, hann lifði áfram dag af degi í guðrækilegri ró, að eins hugsandi um það, er til góða mátti vera. Og var svo ekki von að þjer fögnuðuð hverjum deginum, sem hann hjelt áfram að dvelja meðal yðar, þó að í veikleika líkamans væri? Þjer funduð að sálin var allt af svo sterk í Guði og höfðuð sjálf svo mikið gott af því, að vera í návist við hann. Ó, vissulega er von, að þjer fellið tár við fráfall hans. En elska yðar knýr yður einnig til að segja: Far þú í friði, elskulegi ástvinur. Þú hefur dvalið lengur hjá oss en vjer gátum vænst og lengur veitt oss skjól og aðstoð, 157
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160
Side 161
Side 162
Side 163
Side 164
Side 165
Side 166
Side 167
Side 168
Side 169
Side 170
Side 171
Side 172
Side 173
Side 174
Side 175
Side 176
Side 177
Side 178
Side 179
Side 180

x

Múlaþing: byggðasögurit Austurlands

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Múlaþing: byggðasögurit Austurlands
https://timarit.is/publication/1153

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.