Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2009, Page 159

Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2009, Page 159
„Um stundarsakir settir af Guði í þennan heim...“ Hann getur hvílt sig eptir sitt erfíði. Honum verður hvíldin eilíft fagnaðarefni, honum veitir hún frið og fógnuð og krapta hins eilífa lífsins, því að verkin hans fylgja honum, trúlega unnið æfístarf í hógværð og auðmýkt og kyrrlátum guðsótta og samviskusemi fylgir honum og veitir honum hlutdeild í ffiði og endumýjun hinnar eilífú sælu hvíldar. „Sælir eru hinir framliðnu sem í Drottni em dánir.“ Hverjir segja það hjer með meiri innilegleik en þjer heimilismenn og ástvinir hins liðna, sem hann ætíð var eins og ljúfasti og besti faðir og bar svo innilega kærleiksríka umhyggju fyrir. Þjer þekktuð hann best, þekktuð hann í hans daglega lífi, hversu hann fram gekk með staðfestu í ráðvendni og guðsótta og grandvarleik Guðs og vildi ætíð koma fram til góðs í orði og verki, eigi að eins yður heldur öllum sem eitthvað leituðu hans, hversu lund hans og líf var hreint og vandað, yfírlætislaust og heiðarlegt og hversu ljúft og öruggt skjól hann veitti, eptir því sem mennimir annars geta veitt. Þjer fínnið sárt til þess, hversu mikið er misst, þar sem hann er liðinn, hversu mikil og göfug prýði er horfín af heimilinu, hversu bert er eptir, þegar skjólið, sem hann veitti, er fallið niður, hans góðmannlega, sívakandi umhyggja fyrir velferð yðar horfm, hans glaðlega, látlausa, upplífgandi viðmót ekki lengur til að finna. Vissulega fínnið þjer sárt til þess, hvílíkt ógnar skarð er hjer orðið. En vissulega unnuð þjer honum svo, að þjer þó fagnið yfír því að hann hefur fengið hina eilífú hvíld og frið og er laus við allt stríðið hjer. Hver sem elskar, vill ástvini sínum allt hið besta þó að það kosti mann sjálfan erfiði og stríð eða jafnvel sorg, og hvað getur honum verið betra en friðurinn og hvíldin, sem hann nú hefur fyrir Guðs náð hlotið, þar sem hann er í Drottni dáinn. Vissulega vilduð þjer öll, að honum gæti liðið sem best yðar á meðal, en slíka vellíðan gátuð þjer eigi veitt, sem hann nú hefur öðlast. Innsigli Eiriks á Vífilsstöðum frá miðri 19. öld. Ljósmynd: Greinarhöfundur. Vissulega vilduð þjer geta haldið honum sem lengst hjá yður, þrátt fyrir það, þó að hann hvildi sjúkur og þjáður á sóttarsænginni. Yður fannst hann eins og góður andi á heimilinu, sem leiddi einhverja svo ljúfa blessun yfir heimilið, þó að líkaminn væri svo sorglega bilaður. Þjer vissuð að aldurinn var orðinn hár og ekki gat annað verið, en innan skamms yrði hann að fara hjeðan, en ellin hans var annmarkalaus, hann lifði áfram dag af degi í guðrækilegri ró, að eins hugsandi um það, er til góða mátti vera. Og var svo ekki von að þjer fögnuðuð hverjum deginum, sem hann hjelt áfram að dvelja meðal yðar, þó að í veikleika líkamans væri? Þjer funduð að sálin var allt af svo sterk í Guði og höfðuð sjálf svo mikið gott af því, að vera í návist við hann. Ó, vissulega er von, að þjer fellið tár við fráfall hans. En elska yðar knýr yður einnig til að segja: Far þú í friði, elskulegi ástvinur. Þú hefur dvalið lengur hjá oss en vjer gátum vænst og lengur veitt oss skjól og aðstoð, 157
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146
Page 147
Page 148
Page 149
Page 150
Page 151
Page 152
Page 153
Page 154
Page 155
Page 156
Page 157
Page 158
Page 159
Page 160
Page 161
Page 162
Page 163
Page 164
Page 165
Page 166
Page 167
Page 168
Page 169
Page 170
Page 171
Page 172
Page 173
Page 174
Page 175
Page 176
Page 177
Page 178
Page 179
Page 180

x

Múlaþing: byggðasögurit Austurlands

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Múlaþing: byggðasögurit Austurlands
https://timarit.is/publication/1153

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.