Strandapósturinn - 01.06.1981, Qupperneq 66

Jóna Vigfúsdóttir
frá Stóru-Hvalsá skráði:
Sittu -
Stattu
Þessi saga sýnir á skoplegan hátt hve sterk draugatrúin var
fyrrum og hve lítið þurfti til að skelfa fólk.
Maður nokkur var á ferð yfir fjallveg siðla vetrar. Er hann var
töluvert á veg kominn, gerði á hann bleytuhríð og dimmviðri.
Sóttist honum því ferðin seinna en ella og var ekki kominn nema
á háheiðina er dimma tók. Þar var við veginn lítill og lakur
sæluhússkofi og hafði fennt mikið inn í hann.
Heldur en að eiga það á hættu að villast á heiðinni tók mað-
urinn það til ráðs að láta þarna fyrirberast um nóttina.
Þreifaði hann sig áfram inn eftir kofanum og að rúmbálki, sem
hlaðinn var fyrir gafli.
Er hann var kominn að bálkinu heyrir hann greinilega hvíslað
úti við dyrnar: Sittu —.
Maðurinn settist, lémagna af hræðslu. Eftir andartak er svo
aftur hvíslað: Stattu —. Maðurinn þorði ekki að óhlýðnast og
stóð upp. Enn var hvíslað: Sittu —, og svo rétt seinna: Stattu —,
og þorði mannauminginn ekki annað en hlýða.
Á þessu gekk alla nóttina, að maðurinn ýmist settist eða stóð
upp eftir skipun kvalara síns við dyrnar.
64