Strandapósturinn


Strandapósturinn - 01.06.1981, Side 24

Strandapósturinn - 01.06.1981, Side 24
Borgaði ég svo næturgreiðann með tveimur krónum og var það fyrsta greiðslan sem ég innti af hendi síðan ferðin hófst, en alls staðar hafði ég boðið borgun fyrir gistingu. Veður var gott, fryst hafði um nóttina, heiðskír himinn og logn. Eg gekk upp á veginn og beiö nú þess, að pósturinn, sem ég hafði sett allt mitt traust á, kæmi. Dagsbirtan var nú farin að færast á austurloftið, og einhvern veginn fannst mér hugrekkið vaxa með birtunni. Ekki hafði ég beðið lengi þegar hófatak margra hesta heyrðist á melunum utan við túnið. Brátt komu nokkrir töskuhestar í ljós, þá ríðandi fólk, karlar og konur, og seinast pósturinn, er ég þekkti á lúðrin- um, sem var einkenni allra landpósta. Eg stöðvaði hann og mæltist til samfylgdar yfir heiðina. Mér virðist hann horfa með dálítilli meðaumkun á þennan drengstaula, sem stóð þama við götubrúnina. Síðan sagði hann hægt og rólega: „Því miður hef ég engan lausan hest handa þér að sitja á, en þú getur nú fylgst með okkur héma upp heiðarbrekkurnar, því þá förum við bara fetið. Svo er nú hætt við að þú dragist aftur úr. Annars verður gott veður í dag og vegurinn er greinilegur. Einnig liggur síminn meðfram honum, svo engin hætta er á að þú villist.“ Síðan lét hann hest sinn tölta af stað þar til hann náði lestinni, en ég þrammaði á eftir og hugsaði mér að dragast ekki aftur úr fyrr en í fulla hnefana. Gangfæri var gott, frosið á pollum og götur alauðar. Vel gekk mér að hafa við póstlestinni, þar til upp úr heiðarbrekkunum var komið, því þá fóru hestamir að fara greiðar. Hljóp ég þá við fót til að hafa við þeim. Loks kom að því að ég gafst upp við að fylgja lestinni eftir og lét hana fara sína leið, enda var ég orðinn sveittur og móður af hlaupunum. Veður var eins gott og verið gat, logn og sólskin, loftið hreint og tært og fjallsýn hin fegursta. Ég þekkti Eiríksjökul, því hann hafði ég séð af höfðanum heima. Nú fannst mér hann vera gamall kunningi. Á hægri hönd var svo Tröllakirkja, það hafði ég séð á korti. Þótt mér fyndist ég vera mjög smár i þessum 22
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124

x

Strandapósturinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Strandapósturinn
https://timarit.is/publication/1641

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.