Strandapósturinn - 01.06.2014, Side 51

49
Margar sögur gengu um Jón kammerráð, hann þótti sérstæður
í tilsvörum og háttum en gáfaður og afar hagsýnn. Hann samdi
sig meir að alþýðusið í klæðaburði og framkomu en að háttum
embættismanna. Hann var vel lögfróð ur og er saga um það er
þeir deildu í máli einu Björn Blöndal, sýslumaður Húnvetninga,
og Jón kammerráð að þá kom fyrir atriði lögfræðilegs efnis og
Blöndal var ekki viss í en Jón þekkti það vel. Þá varð Blöndal að
orði: „Þetta vissi Jón á Melum og gengur hann þó hvorki í frakka
né stígvélum.“
Frá Melum var Ingunn Jónsdóttir sem kennd er við Kornsá í
Vatnsdal en hún skráði minningar sínar í merkri bók sem heitir
Gömul kynni. Þar er að finna einhverjar bestu þjóðlífslýsingar
sem til eru frá 19. öldinni. Eins segir Ingunn fallega þjóðsögu
um það hvernig stóð á því að bærinn var fluttur upp á melana
þar sem hann stendur nú. „Einu sinni í fyrndinni var jörðin í
eigu konu nokkurrar, en var dæmd af henni. Ekki er getið hvers
vegna. En líklega heldur af gleymsku en brjóstgæðum fékk hún
að halda kofa, sem hún átti utantúns uppi á háa melnum, þar
sem bærinn stendur nú. Hún elskaði jörðina sína, sem hún mátti
nú engar nytjar hafa af, og gat ekki flutt burtu. Hún tók þá það
Ljósm.: Lilja Sigurðardóttir.
Fornibær og Árnasíki.